Lamblia. Co to za pasożyt? Objawy zakażenia, leczenie i profilaktyka

Lamblia (Giardia lamblia) to pasożytniczy pierwotniak, który wywoływać może poważną chorobę - giardiozę. Jak pokazują badania, w Polsce lamblią zarażonych może być około 10 proc. dorosłych i nawet 25 proc. dzieci w wieku przedszkolnym i szkolnym. Warto wiedzieć, że zakażenie nie daje trwałej odporności na pasożyta, co oznacza, że istnieje ryzyko ponownego zachorowania w przyszłości.

Jak dochodzi do zarażenia lamblią? Przede wszystkim drogą pokarmową. Najczęściej poprzez spożycie niezdatnej do picia wody lub zanieczyszczonego pokarmu. Źródłem lamblii mogą być również zwierzęta - zarówno domowe, jak i dzikie, np. lisy czy bobry. Te ostatnie są szczególnie niebezpieczne. Zdarza się bowiem, że do zarażenia lamblią wystarczy kontakt z wodą, w której przebywał chory bóbr. Może również dojść do odwrotnej sytuacji, w której to człowiek zarazi swojego pupila.

Jak wygląda lamblia? Pasożyt jest niewielki i, co ważne, niewidoczny gołym okiem. Ma około 10-20 mikrometrów, czyli 0,001-0,002 cm długości. 

Lamblia ulokowana jest najczęściej w dwunastnicy, na kosmkach jelitowych, w pęcherzyku żółciowym lub w drogach żółciowych. Jej średni okres wylęgania się to 9-10 dni. Z kolei pierwsze objawy zakażenia pojawiają się zwykle po 2-3 tygodniach.

Lamblia to pasożyt, który powodować może giardiozę (inaczej lambliozę). Pierwszym objawem choroby jest zwykle uporczywa biegunka, której towarzyszyć mogą wymioty. U chorych bardzo często występuje także gorączka i niskie ciśnienie tętnicze krwi.

Wraz z rozwojem choroby pojawić się mogą inne objawy. To najczęściej:

•     bóle brzucha,
•     kolki,
•     problemy z trawieniem,
•     obfite stolce o bardzo nieprzyjemnym zapachu,
•     spadek wagi,
•     zmęczenie,
•     wysypka i zaczerwienienie,
•     niedobory witaminowe,
•     brak apetytu,
•     gazy i wzdęcia,
•     bóle głowy.
  
  

W przypadku dzieci pojawić się mogą bardziej nietypowe objawy zarażenia lamblią. Dojść może do zahamowania rozwoju psychofizycznego (np. zahamowania wzrostu) i obniżenia  poziomu białka.

Pierwszym badaniem, jakie wykonuje się w przypadku podejrzenia zakażenia lamblią, jest badanie kału. U chorych wykonać można także badanie krwi z rozmazem. Objawy lambliozy utrzymują się zwykle od tygodnia do czterech tygodni. 

Sposób leczenia zależy od intensywności objawów. W przypadku łagodnej postaci wystarczające jest zwykle podanie choremu elektrolitów i ewentualnie środków przeciwbólowych, np. paracetamolu lub ibuprofenu. Gdy mamy do czynienia z ostrą postacią choroby, konieczne może być wdrożenie antybiotyku. Pacjentom najczęściej podaje się takie substancje jak nitazoksanidem, furazolidon, albendazol, chirakrynę i paromomycynę.

Należy pamiętać o częstym i prawidłowym myciu rąk - przede wszystkim po wyjściu z toalety i przed jedzeniem. W przypadku, gdy nie mamy dostępu do wody, należy użyć płynu do dezynfekcji rąk, który kupimy bez problemu w każdej drogerii i aptece. Zabronione jest również spożywanie niezdatnej do picia wody, pochodzącej z jezior czy stawów. 

Podczas pływania czy zabawy w wodzie warto zwrócić uwagę na to, aby nie połykać wody. Ze względu na to, że istnieje ryzyko przeniesienia lamblii ze zwierzęcia na człowieka, należy zadbać o regularne odrobaczanie domowych pupili. 

W przypadku wycieczki do lasu zabronione jest spożywanie niemytych malin czy jagód, ponieważ mogły mieć one kontakt z chorym zwierzęciem, np. lisem. To samo dotyczy warzyw i owoców zakupionych w sklepach i na targowiskach, które przed spożyciem powinny być dokładnie umyte.

Aleksandra Chruścielewska 

Zobacz także:

Dieta-cud dla wątroby. Lista produktów zakazanych i zalecanych

Pasożyty ludzkie. W naszych organizmach żyć może nawet 300 różnych pasożytów

Jak pozbyć się pasożytów z organizmu? Oto sposoby