Bielactwo u dzieci
Bielactwo to zmniejszenie wytwarzania barwnika melaniny. Michaela Jacksona podejrzewano o tajemnicze eksperymenty z własną skórą, gdyż na swą chorobę nie cierpiał od urodzenia i wszyscy znali jego dziecięce oblicze.
Tymczasem prawdą jest fakt, że wyróżniamy bielactwo wrodzone - gdy dziecko rodzi się z chorobą nieuleczalną oraz nabyte, czyli takie, które można leczyć. Michael Jackson był ofiarą tego drugiego rodzaju choroby.
Jest to choroba uwarunkowana genetycznie i naukowcy nie umieją podać jej przyczyn. W związku z tym trudno uznać, że możliwe jest leczenie tego rodzaju bielactwa.
Bielactwo wrodzone można podzielić na tzw. całkowite, czyli albinizm, który występuje dość rzadko oraz częściowe. Choroba ta dotyczy obydwóch płci.
Ten rodzaj bielactwa jest wynikiem uszkodzenia melanocytów skóry. I w wypadku tej choroby nie są znane dokładnie jej przyczyny. Wysuwane są jednak teorie dotyczące mechanizmów autoimmunologicznego, autocytotoksycznego i związanego z układem nerwowym.
Wbrew błędnie wysuwanym hipotezom, bielactwem nie można się zarazić. Objawy bielactwa nabytego pojawiają się u dziecka zwykle po 10. roku życia.
Jeżeli u dziecka obserwujemy pojawienie się odbarwionych plam o brzegach ciemniejszych od otaczającej go skóry, nie popadajmy w przygnębienie, gdyż leczenie, jakkolwiek trudne, jest możliwe.
W tym celu, np. pędzluje się chore miejsca preparatami roślinnymi, po czym naświetla się je światłem słonecznym lub lampą kwarcową, co pobudza do tworzenia się na nowo barwnika skóry. A to tylko jedna z wielu możliwych opcji leczenia, które przynoszą efekty.
