Czym jest katarakta?
Katarakta (zaćma) doskwiera nie tylko osobom starszym. Może mieć także charakter wrodzony i zdarzyć się w młodszym wieku. Jest bardzo częstą chorobą oczu i niestety nie można się przed nią ustrzec.
Katarakta to częsta choroba oczu polegająca na zmętnieniu soczewki. Jest groźna - może powodować ślepotę. Objawia się postępującym przymgleniem widzenia, pogorszeniem ostrości widzenia, u dzieci natomiast oczopląsem lub zezem.
W zaawansowanym stadium katarakta jest widoczna gołym okiem - przymglenie powoduje szarzenie źrenicy, efekt zasnucia mgłą.
Katarakta najczęściej zdarza się osobom starszym, po 60 roku życia, pierwsze oznaki mogą pojawić się już wcześniej, ale i tak taką odmianę określa się jako zaćma starcza. Soczewka mętnieje z wiekiem, gdyż zmienia się struktura białka, z którego się składa, powstają obszary o zmniejszonym nawodnieniu.
Katarakta następowa może natomiast być powiązana z innymi chorobami (cukrzyca, choroby tarczycy) lub z przyjmowaniem niektórych leków - zaćma kortyzonowa (po sterydach). Katarakta powikłana wiąże się z występowaniem innych chorób oczu np. jaskry, natomiast zaćma pourazowa pojawia się po dotkliwych urazach (popromienna, hutnicza, elektryczna).
Niezwykle rzadko zdarza się u dzieci wrodzona odmiany zaćmy. Przyczyną mogą być choroby infekcyjne w czasie ciąży, głównie zakażenia wirusowe (grypa, różyczka, żółtaczka zakaźna).
Do czynników mogących wpływać na rozwój zaćmy zalicza się nadmierne działanie światła ultrafioletowego, dym papierosowy, nadużywanie alkoholu.
Katarakta rozwija się przez długi czas, zwykle kilka lat. Początkowo stosuje się leki w postaci kropli, które mogą zahamować rozwój choroby. Jednak najskuteczniejszą metodą jej leczenia są zabiegi operacyjne - wszczepienie nowej soczewki.
Nowoczesne metody sprawiają, że zabieg ten jest coraz mniej skomplikowany i nie wymaga długiego pobytu w szpitalu.
