Dyskopatia lędźwiowa - wypadający dysk
Dyskopatia lędźwiowa to bardzo częsta dolegliwość - dolny odcinek kręgosłupa (5 kręgów lędźwiowych) jest najbardziej obciążonym jego fragmentem. Dyskopatia to choroba krążka międzykręgowego - popularnego dysku.
Dyskopatia oznacza wypadnięcie (wysunięcie) krążka międzykręgowego (dysku) z jego naturalnego położenia z pomiędzy kręgów. Obciążenia kręgosłupa i wzrost napięcia mięśni powoduje uwypuklanie się krążka międzykręgowego i powstawanie szczelin i pęknięć, co dalej prowadzi do przemieszczania jądra miażdżystego (części dysku) - czyli dyskopatii. Przyczyną są najczęściej zmiany zwyrodnieniowe lub przepuklina jądra miażdżystego.
Dyskopatia lędźwiowa często staje się przyczyną rwy kulszowej - w miejscu ucisku na nerw może wytworzyć się miejscowy stan zapalny i obrzęk.
Wpływ na rozwój dyskopatii ma m. in. siedzący tryb życia, nadwaga, osteoporoza.
Dyskopatia lędźwiowa zaczyna się od bólu w odcinku lędźwiowo-krzyżowym. Tępe bóle z okolicy lędźwiowej promieniują wzdłuż kończyn aż do kolan, ból zmniejsza się w pozycji leżącej a nasila podczas chodzenia. Bólowi towarzyszyć mogą: drętwienie, zaburzenie czucia, osłabienie mięśni i niedowład nóg. Zdarzają się zaburzenia funkcjonowania zwieraczy pęcherza moczowego i odbytu, może także dojść do zaburzeń seksualnych, szczególnie u mężczyzn.
Dyskopatia to początkowy stan choroby zwyrodnieniowej kręgosłupa. Nieleczona dyskopatia lędźwiowa rozwija się - zwyrodnienie przemieszcza się na sąsiednie przestrzenie międzykręgowe oraz inne odcinki kręgosłupa.
Leczenie dyskopatii lędźwiowej w pierwszej kolejności polega na łagodzeniu dolegliwości bólowych. Stosuje się leki przeciwbólowe i przeciwzapalne, zaleca się kilkudniowy odpoczynek i leżenie w odpowiedniej pozycji ze zgiętymi kolanami. Leczenie zachowawcze w takiej formie wspomagają masaże, naświetlania, krioterapia i odpowiednia fizykoterapia.
Niekiedy konieczne jest leczenie zabiegowe - operacja neurochirurgiczna.
