Kiedy przeprowadzana jest intubacja i jak ona przebiega?
Intubacja jest to zabieg wprowadzenia specjalnej rurki do tchawicy w celu zapewnienia drożności dróg oddechowych. Najczęściej wykorzystywana jest podczas znieczulenia ogólnego i traktowana jest jako czynność ratująca życie.
Przede wszystkim intubacja jest wykorzystywana podczas operacji chirurgicznych, gdy pacjent jest znieczulony ogólnie i zwiotczony, a więc mięśnie oddechowe w takim przypadku nie są w stanie pracować samodzielnie. Często też intubacja przeprowadzana jest u dzieci i niemowląt, gdzie istnieją przeciwwskazania do stosowania wentylacji z użyciem maski.
Rurka intubacyjna nie pozwala na przedostanie się cofających treści pokarmowych do płuc chroniąc je przed zachłyśnięciem i dlatego zalecana jest do stosowania podczas operacji, gdy takie ryzyko cofania istnieje.
- pacjent nieprzytomny
- odsysanie wydzieliny
- operacja w pozycji na brzuchu
- operacje gardła i dróg oddechowych, na klatce piersiowej
- pacjent wymagający sztucznej wentylacji z użyciem respiratora
- prowadzenie reanimacji pacjenta.
Rozmiar rurki intubacyjnej jest dobierany odpowiednio do wieku pacjenta oraz jego budowy. Najczęściej pacjent najpierw zostaje uśpiony, znieczulony oraz zwiotczony. Anestezjolog wprowadza rurkę za pomocą laryngoskopu zazwyczaj przez usta. W niektórych jednak przypadkach intubacja odbywa się przez nos, najczęściej dotyczy to zabiegów operacyjnych wykonywanych w obrębie jamy ustnej.
Wtedy dopiero uwidocznioną rurkę w gardle przesuwa się z użyciem laryngoskopu. Intubacja wymaga skontrolowania położenia rurki ze względu na możliwość zaintubowania zamiast tchawicy przełyku lub oskrzeli. Oceny dokonuje się po wdmuchiwaniu powietrza przez rurkę oraz osłuchaniu pacjenta. Na koniec powinien zostać nadmuchany balonik, który ją ustabilizuje.
Dopiero w tym momencie można rurę intubacyjną podłączyć do respiratora, a w razie wystąpienia konieczności również wykorzystać do podjęcia reanimacji.
