Mięczak zakaźny u dzieci i dorosłych - przyczyny, objawy, leczenie
Mięczak zakaźny to choroba, która objawia się charakterystyczną wysypką. Zmiany są małe i cechują się jasnym zabarwieniem. Choroba przenoszona jest drogą kropelkową i płciową. Zazwyczaj dotyka dzieci w wieku przedszkolnym oraz młodych dorosłych - zwłaszcza aktywnych seksualnie i często zmieniających partnerów. Zobaczcie, co jeszcze trzeba wiedzieć o mięczaku zakaźnym i kiedy należy zgłosić się do lekarza.
Mięczak zakaźny to choroba skóry wywoływana przez wirusa MCV, który pochodzi z rodziny pokswirusów, czyli wirusów powodujących ospę. Trzeba wiedzieć, że wirus nie przenika do krwi. Atakuje jedynie komórki nabłonka skóry. Na chorobę narażone są przede wszystkim dzieci i osoby z obniżoną odpornością. Jak pokazują badania, najwięcej zachorowań obserwuje się u pacjentów w wieku od 5 do 29 lat. Dużą grupą chorych na mięczaka - szacuje się, że może to być nawet 20 proc. - stanowią również pacjenci z wirusem HIV. Na mięczaka zakaźnego podatne są także osoby borykające się z atopowym zapaleniem skóry, a także chorzy przyjmujący leki immunosupresyjne.
Mięczak cechuje się wysoką zakaźnością. Jak dochodzi do zarażenia się? U dorosłych choroba najczęściej przenosi się drogą kropelkową lub płciową - przez kontakt seksualny z chorym. Z tego powodu, choroba bardzo często występuje u młodych dorosłych, którzy mają wielu partnerów seksualnych. Innym powszechnym źródłem mięczaka jest korzystanie z tych samych przedmiotów, co chory.
Dotyczy to zwłaszcza dzieci w wieku przedszkolnym, które często korzystają ze wspólnych zabawek, które zdarza im się dodatkowo brać do buzi.
Warto wiedzieć, że choroba przez długi czas może rozwijać się bezobjawowo. Pierwsze objawy mogą wystąpić nawet kilka miesięcy po zarażeniu się. Charakterystycznym objawem mięczaka jest wysypka. Zmiany najczęściej powstają na rękach, twarzy, tułowiu oraz co ważne - na narządach płciowych. Przypominają małe guzki - są niewielkie - zwykle nie przekraczają 1-5 milimetrów, twarde i płaskie. Mogą przybierać różną barwę od bieli po jasny róż. Bardzo często są również przeźroczyste. Po naciśnięciu zmiany, wydobywać się z niej może ciecz.
Wysypce towarzyszyć mogą również inne objawy. Najczęściej mamy do czynienia ze swędzeniem, nadwrażliwością skóry czy bólem w miejscu zmian skórnych. Zdarza się również, że mięczak zakaźny wystąpić może także w okolicy oczu, np. na powiece. W takiej sytuacji należy zachować dużą czujność, ponieważ zmiana może doprowadzić do innych dolegliwości, np. zapalenia spojówki lub zapalenia rogówki.
Rozpoznanie mięczaka zwykle nie stanowi problemu. Zdarza się jednak, że dla potwierdzenia diagnozy przeprowadza się dodatkowe badanie mikroskopowe, w którym wykorzystuje się wycinek skóry lub materiał z wyciśniętego guzka. Przebieg choroby u większości pacjentów jest łagodny. Intensywniejsze objawy pojawić się mogą u chorych z obniżoną odpornością.
Leczenie mięczaka zależy przede wszystkim od zaawansowania choroby. W przypadku niewielkich zmian zazwyczaj wystarczające okazuje się zastosowanie leków przeciwwirusowych oraz preparatów miejscowych, np. roztworu wodorotlenku potasu. Zmiany zwykle znikają samoistnie. Niestety, to dość powolny proces. Wysypka może bowiem utrzymywać się nawet przez 6-9 miesięcy. W przypadku większych zmian konieczne może być leczenie fizykalne. Dobre efekty można osiągnąć poprzez krioterapię, łyżeczkowanie, elektrokoagulacja oraz laseroterapię.
Wielu pacjentów decyduje się również na tzw. domowe sposoby na mięczaka zakaźnego. Do najpopularniejszych metod zaliczyć można m.in. okłady z kwasu jabłkowego, czosnku czy nalewki z orzechów włoskich. Trzeba jednak pamiętać, że nie należy decydować się na leczenie na własną rękę. Stosowane preparaty powinny być skonsultowane z lekarzem. W przeciwnym wypadku, zamiast przyśpieszyć proces leczenia, można go opóźnić i dodatkowo pogorszyć stan skóry.
