Anna Lewandowska zmaga się z SIBO. Objawy choroby pojawiają się po jedzeniu

"Co by tu zjeść słodkiego? Póki co trzymam low FODMAP ze względu na SIBO... Kto z was zmagał się z tym problemem?" - taki wpis Anna Lewandowska zamieściła kilka dni temu na instagramowym stories. W najnowszym wpisie trenerka przyznała, że jest w trakcie leczenia. Czym jest tajemniczo brzmiące SIBO?

Pod hasłem "SIBO" (od ang. Small Intestinal Bacterial Overgrowth) kryje się zespół rozrostu bakteryjnego jelita cienkiego - zespół objawów żołądkowo-jelitowych spowodowany nadmierną ilością bakterii w jelicie cienkim (w prawidłowych warunkach jelito cienkie człowieka zawiera niewielką liczbę bakterii). Przerost bakteryjny jelita cienkiego prowadzi do zaburzenia procesów trawienia i wchłaniania pokarmów.

Wyróżnia się dwa podstawowe rodzaje rozrostu bakterii w SIBO: górnego odcinka przewodu pokarmowego, w którym dominują bakterie Gram-ujemne pochodzące z jamy ustnej (Streptococcus viridans i Prevotella spp.), a także dolnego odcinka przewodu pokarmowego, w którym dominują m.in. bakterie Escherichia coli, Klebsiella pneumoniae czy Enterococcus spp.

Dane dotyczące częstości występowania SIBO są ograniczone. Lekarze wskazują, że SIBO jest na ogół niedodiagnozowane. Łagodne przypadki mogą przebiegać bezobjawowo, podczas gdy umiarkowane przypadki charakteryzują się wieloma niespecyficznymi objawami, które przypominają inne schorzenia.

Niektóre badania wskazują, że nawet 80 proc. osób z zespołem jelita drażliwego (IBS) może cierpieć również na SIBO.

Do czynników ryzyka występowania SIBO zalicza się m.in.:

• zaburzenia czynności motorycznej jelit - np. w zespole jelita drażliwego, twardzinie układowej, cukrzycy czy chorobie Parkinsona;
• nieprawidłowości w strukturze anatomicznej przewodu pokarmowego - w tym zrosty pooperacyjne, omijające operacje bariatryczne;
• historię radioterapii jamy brzusznej;
• zaburzenia trawienia i wchłaniania - np. w przebiegu przewlekłego zapalenia trzustki, choroby Leśniowskiego-Crohna, chorób wątroby, mukowiscydozy, celiakii;
• niedobory odporności (np. u osób zakażonych HIV);
• przewlekłe przyjmowanie niektórych leków (antybiotyki, opioidy, inhibitory pompy protonowej).

Zaobserwowano, że SIBO częściej występuje u osób w wieku podeszłym. Coraz częściej stwierdza się je u osób z nadmierną masą ciała.

Objawy SIBO są niespecyficzne, mogą występować równolegle, różnić się częstotliwością czy czasem trwania. To przede wszystkim: 

• wzdęcia (zarówno na czczo, jak i po posiłku) i nieprzyjemne gazy,
• bóle brzucha,
• uczucie przelewania w jamie brzusznej, 
• biegunki (wodniste lub tłuszczowe), czasem zaparcia,
• odbijanie i niestrawność,
• powiększony obwód brzucha. 

Niektórzy pacjenci skarżą się na zmęczenie i słabą koncentrację.

Objawy z reguły występują lub nasilają się ok. 1 do 2 godz. po zjedzonym posiłku.

SIBO powoduje zaburzenia wchłaniania tłuszczów, węglowodanów i białek, niedobory witamin (głównie rozpuszczalnych w tłuszczach), może prowadzić do niezamierzonej utraty ciała i niedożywienia.

Prostym i bezpiecznym badaniem stosowanym w diagnostyce SIBO jest wodorowo-metanowy test oddechowy z laktulozą. Badanie polega na pomiarze poziomu wodoru i metanu w wydychanym przez pacjenta powietrzu po wypiciu roztworu laktulozy. Więcej o wykrywaniu SIBO piszemy TUTAJ.

Celem leczenia jest złagodzenie objawów poprzez eliminację rozrostu bakterii, utrzymanie remisji, a także korygowanie niedoborów witamin i innych składników. Z racji tego, że choroba ma tendencję do nawracania, niezwykle ważne jest rozpoznanie jej przyczyny i leczenie choroby podstawowej, a jeśli to możliwe - usunięcie czynnika sprawczego (np. nieprawidłowości anatomicznych za pomocą zabiegu chirurgicznego).

W leczeniu SIBO stosuje się antybiotyki. W przypadku stwierdzonych niedoborów konieczna jest odpowiednia suplementacja.

Wskazuje się, że u osób z SIBO pozytywne efekty może przynosić tzw. dieta low FODMAP - dieta z ograniczeniem fermentujących oligosacharydów, disacharydów, monosacharydów i polioli.

"Produkty bogate w FODMAP przechodzą do jelita w formie niezmienionej, a dzięki swoim właściwościom osmotycznym, w jelicie cienkim przyczyniają się do zwiększonej absorpcji (wchłaniania) wody, co może prowadzić do rozciągania ściany jelita, wywołując dolegliwości brzuszne m.in. ból, uczucie przelewania, biegunki. Następie przechodzą do jelita grubego i ulegają fermentacji przez bakterie jelitowe z wytworzeniem nadmiernej ilości gazów wywołując ból, dyskomfort oraz wzdęcia" - wyjaśnia Narodowe Centrum Edukacji Żywieniowej.

Dużą ilością FODMAP charakteryzują się m.in. czosnek, por, cebula, kapusta, szparagi, kalafior, buraki, jabłka, suszone owoce, mleko krowie, twaróg, a także mąki i pieczywo na bazie pszenicy, żyta i jęczmienia.

CZYTAJ TAKŻE: 

Tak objawia się choroba trzustki lub celiakia. Zauważysz w toalecie

Prawie pół miliona Polaków nie toleruje glutenu. Zasady diety w celiakii

Dieta wrzodowa. Odstaw kawę, zrezygnuj ze smażonego, zasmakuj w "chudym"