Nalewka z popularnego chwastu to naturalny środek na pasożyty. Stosuj ostrożnie
Nalewka z piołunu to jeden z naturalnych środków na pasożyty bytujące w układzie pokarmowym. Jednak ze względu na właściwości toksyczne i halucynogenne piołunówka wywołuje sporo kontrowersji. Wyjaśniamy, jakie właściwości ma piołun i jak działa nalewka przygotowana z tej rośliny.
Piołun (Artemisia absinthium) to roślina z rodziny astrowatych (Asteraceae). Jest to wieloletnia bylina, której charakterystycznym elementem są długie, przypominające pióropusz, szarozielone liście pokryte delikatnym srebrzystym meszkiem na spodniej stronie. Roślina może osiągać wysokość od 30 do 120 cm. Jest rośliną, która pochodzi z Europy, ale dostosowuje się do różnych warunków klimatycznych. Dlatego można ją spotkać w Ameryce, Azji, a nawet Afryce.
Choć piołun był stosowany od wieków jako roślina lecznicza, to rozgłos zyskał stosunkowo niedawno. Stało się to, dzięki zastosowaniu rośliny w absyncie, francuskim likierze, który był ulubieńcem wielu XIX-wiecznych artystów, w tym holenderskiego malarza Vincenta Van Gogha. Legenda o zielonej wróżce, którą można zobaczyć po wypiciu odpowiedniej ilości tego trunku, jest bardzo prawdopodobna, ponieważ piołun ma właściwości halucynogenne i toksyczne.
Preparaty z piołunu nie są bogate w witaminy lub minerały, za to zawierają wiele substancji roślinnych, w tym tujon, który jest tutaj głównym składnikiem aktywnym. Związek ten występuje w dwóch formach — alfa- i beta-tujonu, które różnią się na poziomie molekularnym. Chociaż różnice te są niewielkie, mają znaczenie, ponieważ alfa-tujon jest uważany za bardziej toksyczny.
Uważa się, że tujon pobudza mózg poprzez blokowanie kwasu gamma-aminomasłowego (GABA), neuroprzekaźnika, który ma uspokajający wpływ na ośrodkowy układ nerwowy. Chociaż związek ten może mieć kilka zalet, spożywanie tujonu w nadmiarze jest toksyczne i może zakończyć się śmiercią.
Zielarze do przygotowania piołunówki (nalewka z piołunu) wykorzystują całą roślinę, natomiast z suszonych liści powstaje herbata z piołunu. Z łodyg i liści rośliny pozyskuje się olej i ekstrakt.
Składniki:
- 1 szklanka suszonego ziela piołunu
- 1 litr spirytusu
- 1/2 szklanki cukru
- 1 szklanka wody
Przygotowanie:
- Rozdrobnij suszony piołun, najlepiej ręcznie lub za pomocą młynka do kawy.
- Umieść rozdrobniony piołun w dużej słoik lub butelce. Zalej go spirytusem tak, aby piołun był całkowicie zanurzony. Zamknij słoik szczelnie i umieść go w ciemnym, chłodnym miejscu na okres około 2-4 tygodni. Wstrząsaj zawartość słoika codziennie, aby ułatwić wydobycie aromatów z piołunu.Po okresie maceracji przefiltruj zawartość słoika za pomocą filtra kawowego lub gazowej chusteczki, aby pozbyć się drobnych cząstek piołunu i uzyskać klarowny płyn.
- Przygotuj syrop cukrowy. W rondelku zagotuj wodę i dodaj cukier. Mieszaj, aż cukier całkowicie się rozpuści. Następnie ostudź syrop i dodaj go do przefiltrowanego alkoholu piołunowego. Tak przygotowaną piołunówkę wlek do butelek ciemnego szkła i zamknij je szczelnie. Pozwól nalewce odpocząć przez kolejne 2-4 tygodnie.
Piołunówkę leczniczo należy można podawać w małych ilościach, maksymalnie kieliszek dziennie, nie dłużej niż przez dwa tygodnie.
Piołun był używany do zwalczania pasożytów jelitowych już w starożytnym Egipcie. To działanie tujonu, który po wykonanych współcześnie badaniach laboratoryjnych, może okazać się skuteczny w neutralizacji tasiemca.
Oprócz tujonu innym godnym uwagi związkiem piołunu jest chamazulen. Działa jako przeciwutleniacz i jest najbardziej skoncentrowany w olejkach eterycznych pozyskiwanych z fazy przed kwitnieniem rośliny.
Artemizyna, inny związek roślinny występujący w piołunie, może pomóc w zwalczaniu stanów zapalnych w organizmie. Uważa się, że artemizyna hamuje cytokiny, które są białkami wydzielanymi przez układ odpornościowy, które powodują stany zapalne. Badania sugerują, że dzięki zawartości artemizyny, piołun może pomóc złagodzić chorobę Leśniowskiego-Crohna, która charakteryzuje się zapaleniem wyściółki przewodu pokarmoweg.
Piołun uznawany jest za roślinę leczniczą ze względu na swoje właściwości przeciwbólowe i przeciwzapalne. Może pomóc złagodzić chorobę zwyrodnieniową stawów, bolesny stan wynikający z zapalenia stawów. W 4-tygodniowym badaniu z udziałem 90 osób dorosłych z chorobą zwyrodnieniową stawu kolanowego stosowanie 3% maści z piołunu 3 razy dziennie zmniejszyło dolegliwości bólowe u pacjentów, ale nie zlikwidowało sztywności w stawach.
Unia Europejska (UE) ogranicza zawartość substancji aktywnej w produktach z piołunu do 0,23 mg tujonu na 0,5 mg/kg, podczas gdy próg dla napojów alkoholowych, takich jak absynt, wynosi 16 mg 35 mg/kg. Trudno określić jaką zawartość tujonu będzie mieć piołunówka przygotowana w domu. Dlatego podczas jej używania warto obserwować reakcję organizmu. Co ważne, piołunówka nie może być stosowana długoterminowo. Należy ją stosować jako środek doraźny.
Kto nie powinien przyjmować produktów zawierających piołun?
- kobiety ciężarne i matki karmiące;
- osoby cierpiące na padaczkę: tujon stymuluje mózg i wiadomo, że powoduje drgawki. Może również zmniejszać skuteczność popularnych leków przeciwdrgawkowych;
- osoby chore na serce - przyjmowanie piołunówki (herbaty z piołunu lub ekstraktów) z lekiem na serce, warfaryną, może powodować krwawienie z jelit;
- osoby z chorobami nerek - piołun jest toksyczny dla nerek i może zwiększać ryzyko niewydolności.
Warto wiedzieć, że śmiertelna dawka tujonu dla człowieka nie została ustalona. Dlatego produkty z piołunu należy traktować ze szczególną ostrożnością.
Źródła:
https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/17240130/
https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/29184260/
CZYTAJ TAKŻE:
Dobra na trawienie, cholesterol i ciśnienie. Zrób nalewkę z rodzynek
