Polacy błędnie przyjmują wapno. Zobacz, na co nie pomoże i kiedy go brać?

Wapń jest odpowiedzialny przede wszystkim za budowanie tkanki kostnej, ale bierze również udział w procesach krzepnięcia krwi, wpływa na kurczliwość mięśni, a także jest odpowiedzialny za prawidłowe funkcjonowanie układu nerwowego, w tym za przekazywanie impulsów między komórkami.

Wapń jest niezbędny do prawidłowej pracy mięśnia sercowego, bowiem wpływa na jego kurczliwość, a także na pracę wszystkich naczyń krwionośnych.

Dzienne spożycie wapnia powinno wynieść około 1000 mg. Jeśli nie zostanie on dostarczony w diecie, poprzez spożywanie nabiału, warzyw liściastych, orzechów czy nasion strączkowych, wówczas organizm pobierze go z zębów i kości.

Na skutek tego, osoba z niedoborami wapnia będzie miała większą skłonność do występowania próchnicy, zmniejszy się gęstość kości, co może narazić na częstsze urazy w postaci ich złamań. Oprócz tego niedobór tego pierwiastka będzie objawiał się częstymi i bolesnymi skurczami mięśni, a także mrowieniem i drętwieniem kończyn.

U małych dzieci, które mają niedostateczną ilość wapnia w diecie, może dojść do opóźnionego ząbkowania, a nawet do deformacji kości.

Innym objawem, który rzadko jest kojarzony z niedoborem wapnia, jest zwiększona drażliwość, bezsenność, bóle mięśniowo-stawowe a także skłonność do powstawania siniaków nawet po niewielkim urazie.

Na niedobory wapnia mogą być narażone dzieci na diecie bezmlecznej oraz takie, które zaczynają szybko rosnąć. Wówczas, po konsultacji z lekarzem, konieczne może się okazać suplementowanie tego pierwiastka, by nie doszło do powikłań związanych z jego brakiem.

Kolejną grupą, która powinna rozważyć przyjmowanie wapnia, są kobiety planujące ciążę oraz kobiety w okresie menopauzy. Wówczas zapotrzebowanie na wapń wzrasta, dlatego suplementacja może okazać się konieczna.

Pacjenci po złamaniach kości oraz osoby zagrożone bądź już cierpiące na osteoporozę, przyjmując wapno, przyśpieszą sobie naprawę uszkodzeń. Osoby starsze w trosce o utrzymanie stanu uzębienia, prewencyjnie powinny wapń przyjmować.

Na utratę wapnia narażeni są również pacjenci, którzy przyjmują kortykosteroidy. Wówczas, jeśli nie zostaje zachowana dieta z dużą zawartością wapnia, należy je przyjmować w postaci suplementu.

Wapń suplementowany jest również w hiperkaliemii, czyli przy wysokim poziomie potasu we krwi, oraz przy wysokim poziomie fosforu we krwi. Osoby, które mają zawodowy kontakt z fosforem, czyli te, które pracują w zakładach wytwarzających szkło kryształowe, akumulatory, kable, czcionki drukarskie, panewki czy łożyska, oraz pracownicy hut miedzi i cynku, powinny suplementować wapno, gdyż usuwa on ołów z organizmu.

Wciąż stosowaną praktyką jest podawania rozpuszczonego wapnia w przypadku silnej reakcji alergicznej. Badania naukowe przeczą jednak tezie, że wapń hamuje tę reakcję, a wręcz przeciwnie - może zmniejszyć działanie leków przeciwhistaminowych, które powinny być podawane w przypadku uczulenia.

Również w przypadku przeziębienia nie należy stosować wapnia, ponieważ zagęszcza ono wydzielinę oskrzelową, co utrudnia jej odksztuszanie i stwarza korzystne warunki do rozwoju bakterii. Dodatkowo wapń ogranicza skuteczność leków mających za zadanie usunąć zalegającą wydzielinę.

W trakcie suplementacji wapnia należy pamiętać o kilku ważnych rzeczach:

• wapń najlepiej przyjmować w towarzystwie  witaminy D, gdyż przenosi ona ten pierwiastek  przez ścianę jelita cienkiego do krwioobiegu. Jeżeli witaminy D będzie za mało, wapń się nie wchłonie, niezależnie od dawek w jakich będziemy go przyjmować,
• z kilku względów wapń najlepiej przyjmować wraz z jedzeniem: ze śniadaniem i/lub kolacją. Taka strategia zapewnia wolniejsze, ale bardziej stabilne i lepsze wchłanianie,
• wapń jest najlepiej wchłaniany w dawce 500 mg, więc najlepiej wybierać właśnie taką dawkę lub mniejszą, jeśli posiłek jest bogaty w wapń. Jeśli potrzebna jest większa dawka, dobrze jest ją podzielić i przyjmować np. dwa razy dziennie po 500 mg niż raz całe 1000 mg.

Nigdy nie należy przekraczać zalecanej dawki. Zbyt wysokie spożycie wapnia sprzyja powstawaniu kamieni nerkowych oraz zawałowi serca i udarowi krwotocznemu mózgu.  Dwa ostatnie są wynikiem najprawdopodobniej zbyt niskiego poziomu magnezu w organizmie. Wapń i magnez działają antagonistycznie w stosunku do siebie, czyli nadmierna podaż wapnia ogranicza wchłanianie magnezu.

Należy zachować co najmniej 2-godzinną przerwę miedzy przyjmowaniem wapnia, a preparatami cynku, żelaza czy litu, antybiotykami takimi jak tetracykliny, a także lekami przyjmowanymi w chorobach serca, tarczycy, cukrzycy czy padaczce.

CZYTAJ TAKŻE:

Przyjmował codziennie olbrzymie dawki witaminy D. Niepokojące objawy zauważył po miesiącu

Te suplementy stosuj na noc. Organizm ci podziękuje

Bierz rano, najlepiej na pusty żołądek. Szybko uporasz się z niedoborem