Przepuklina pępkowa u dzieci. Czy guzek przy pępku jest groźny?
Przepuklina pękowa, jaka występuje najczęściej u noworodków, ma postać wybrzuszenia lub guzka w okolicy pępka. Stwierdza się ją u co szóstego noworodka i może pojawić się od razu po narodzinach, lub w późniejszych dniach. Przepuklina jest niebolesna, nie powoduje żadnych innych objawów, oprócz zmiany okolicy pępka. Czym jest przepuklina pępkowa i czy jest niebezpieczna dla dziecka?
Przepuklina pępkowa u noworodków powstaje na skutek wypchnięcia jelita z jamy brzusznej dziecka na etapie rozwoju płodowego. We wczesnych tygodniach ciąży, jelito wysuwa się poza jamę otrzewnową przez pierścień pępkowy do sznura pępowinowego. Po kilku tygodniach jelito powraca na swoje miejsce, a pierścień zmniejsza się i zamyka. Jeśli dojdzie do zatrzymania procesu zamykania pierścienia - istnieje duże prawdopodobieństwo wystąpienia przepukliny pępkowej.
Po narodzinach noworodka, kiedy jego mięśnie brzucha zaczynają pracować i wytwarza się większe ciśnienie w jamie brzusznej, występuje uwypuklenie w okolicach pępka dziecka. Wybrzuszenie jest miękkie, a pod wpływem ucisku udaje się je odprowadzić w głąb powłok brzusznych. Przepuklina jest niebolesna, nie powoduje żadnych innych objawów, oprócz zmiany okolicy pępka.
Każdorazowo należy zgłosić się z przepukliną u dziecka do lekarza pediatry. Lekarz decyduje o dalszym postępowaniu, konieczna może być również wizyta u chirurga dziecięcego.
W zależności od praktyki, lekarz pediatra może zdecydować o pozostawieniu przepukliny pępkowej, bowiem może ona zniknąć przed ukończeniem 5. roku życia dziecka. Zaleca się, by noworodka jak najczęściej układać w pozycji na brzuchu, co pozwala wzmocnić mięśnie i ułatwia odprowadzenie przepukliny.
Wśród metod leczenia tej dolegliwości, stosuje się również plastrowanie okolicy pępkowej. Lekarz zakłada specjalny plaster po uprzednim odprowadzeniu przepukliny. Ma on za zadanie utrzymać mięśnie brzucha i jelito na swoim miejscu do czasu zamknięcia pierścienia pępkowego. W 90 proc. przepuklina okresu wczesnodziecięcego zamyka się samoistnie.
Bolesność przepukliny, twardość, brak możliwości odprowadzenia jej, a dodatkowo:
- gorączka,
- wymioty,
- duży niepokój dziecka.
To objawy, z którymi należy pilnie zgłosić się do dziecięcego oddziału ratunkowego. Symptomy te świadczą o możliwości uwięźnięcia przepukliny, co oznacza, że narządy wewnętrzne nie są dostatecznie ukrwione i może dojść do ich martwicy. Jest to stan bezpośrednio zagrażający życiu dziecka i wymaga natychmiastowej interwencji chirurgicznej.
Jeżeli przepuklina pępkowa nie zniknie samoistnie u dziecka, które skończyło 5. rok życia, chirurg może zdecydować o operacyjnym odprowadzeniu.
Jeśli istnieją wskazania do leczenia chirurgicznego, w przypadku przepukliny kresy białej, która nie zamyka się samoistnie, zazwyczaj zabieg ten wykonuje się po skończonym 3 roku życia dziecka, ponieważ leki anestezjologiczne wykazują duże działanie na rozwijający się mózg małego pacjenta.
Samoistne odprowadzenie przepukliny lub odprowadzenie operacyjne pozwala stwierdzić, że dolegliwość ta została wyleczona. Spontaniczne nawroty następują w zaledwie 1 proc. przypadków, a jej nawrót w dorosłym życiu może pojawić się na skutek np. otyłości.
CZYTAJ TAKŻE:
