Atak paniki a atak serca. Czym się różnią?

Odróżnić musimy dwie dolegliwości. Skupmy się więc na objawach, jakie im towarzyszą. Na początek zawał mięśnia sercowego, inaczej atak serca.

Zawał, czyli śmierć komórek mięśnia sercowego spowodowana brakiem ich prawidłowego zaopatrzenia w krew, to sytuacja nagła - stan zagrożenia życia, który wymaga pilnej interwencji. Prawidłowe rozpoznanie objawów i szybkie wezwanie pomocy to podstawa. Im późniejsza reakcja, tym większe prawdopodobieństwo zgonu, trwałej utraty zdrowia czy inwalidztwa poszkodowanego.

Charakterystycznym objawem zawału jest ból w klatce piersiowej - piekący, gniotący, dławiący lub ściskający, odczuwany za mostkiem, który może promieniować do innych części ciała - najczęściej do żuchwy i ramienia, ale też np. karku. Osoby, które przeszły zawał, opisują go jako ból "ograniczający", "rozlany". Jego natężenie może się zmieniać. 

Ból nie musi jednak pojawić się zawsze - możemy mieć jedynie wrażenie ucisku lub duszności. Przy zawale mogą wystąpić również: uczucie zmęczenia, bladość skóry, zawroty głowy, kołatanie serca oraz omdlenia.

Atak serca to także mniej oczywiste objawy. Do takich zaliczamy ból brzucha, nudności czy zgagę (te symptomy są niezwykle niebezpieczne, gdyż najczęściej przyporządkowuje się je niestrawności), zimne poty, kaszel z wydzieliną, drętwienie kończyn (najczęściej rąk) oraz niepokój i uczucie zbliżającej się śmierci.

Szerzej o objawach zawału serca piszemy TUTAJ.
 
Przeczytaj, jak zareagować, gdy u siebie bądź drugiej osoby podejrzewasz zawał

Mianem ataku paniki określa się stan bardzo silnego i szybko narastającego lęku. Jego przyczyny tkwią zwykle w czynnikach emocjonalnych i środowiskowych. Mogą być one skutkiem fobii, traumatycznych przeżyć (np. śmierci bliskiej osoby), kłopotów dnia codziennego - problemów rodzinnych, zawodowych, finansowych, czy katastroficznych myśli. 

Szacuje się, że z tym problemem zmaga się ok. 9 proc. społeczeństwa. Jednak częściej ataków paniki doświadczają kobiety.

Błędem jest myślenie, że atak paniki może wystąpić jedynie w skrajnych sytuacjach. W najzwyklejszych, codziennych okolicznościach również, dlatego warto wiedzieć, jak prawidłowo zidentyfikować objawy oraz jak zareagować, kiedy wystąpią.

Na liście objawów ataku paniki znajdują się:

• ból skoncentrowany w rejonie klatki piersiowej o charakterze falistym (wznosi się, a następnie opada),
• kołatanie serca,
• wzrost ciśnienia krwi,
• drętwienie kończyn, uczucie mrowienia (drętwienie czy kłujące uczucie, które pojawiają się przy ataku paniki, nie są ograniczone tylko do lewego ramienia, jak ma to najczęściej miejsce w przypadku zawału, ale mogą wystąpić także w prawym ramieniu, w nogach i palcach),
• problemy z oddychaniem - płytki oddech, uczucie braku tchu,
• uczucie roztrzęsienia, 
• zawroty głowy,
• omdlenia,
• zimne poty,
• bladość skóry,
• ból brzucha, nudności,
• derealizacja, czyli poczucie oderwania od rzeczywistości,
• depersonalizacja, czyli poczuje obcości względem siebie i zaistniałej sytuacji,
• strach przed obłędem, śmiercią.
  
  

Ile trwa atak paniki? Zwykle osiąga on swą pełną intensywność w ciągu ok. 2-10 minut, po czym stopniowo, samoistnie ustępuje. Całkowity czas trwania ataku paniki zamyka się w kilku bądź kilkunastu minutach. Zdarzają się jednak przypadki ataków paniki dłuższych niż zazwyczaj. Ogólnie przyjmuje się, że nie trwają one dłużej niż dwie godziny. 

Kiedy wystąpi u ciebie atak paniki, staraj się zapanować nad swoim oddechem - weź głęboki wdech i długi wydech, a czynność powtarzaj, dopóki nie poczujesz się spokojniejszy. Jeśli masz w pobliżu papierową torbę, możesz z niej skorzystać - oddychanie do niej zapobiegnie hiperwentylacji.

Nie zwlekaj z powiadomieniem o swoim stanie bliskiej ci osoby. Jeśli przebywasz poza domem, znajdź bezpieczne miejsce i nie wahaj się zwrócić z prośbą o pomoc do nieznajomego - obecność drugiej osoby w pobliżu pomoże ci się uspokoić. Pamiętaj o tym, będąc również świadkiem ataku paniki. 

Jeśli wystąpił u ciebie atak paniki, skonsultuj się z psychologiem. Podczas psychoterapii, dzięki pomocy specjalisty, dojdziesz do przyczyn swojego stanu, a także zminimalizujesz swoje obawy. Psychoterapeuta może zalecić stosowanie odpowiednich środków farmakologicznych.

Przypominamy również, że na zdrowie psychiczne korzystny wpływ ma zdrowy styl życia - aktywność fizyczna i odpowiednia dieta. 

IRz