Czym jest aseksualność?
Aseksualność od niedawna bywa traktowana jako czwarta orientacja seksualna. Może dotyczyć nawet co setnej osoby na świecie. Aseksualność nie jest dobrowolnym wyborem, jest stała - można ją także określić jako brak orientacji.
Aseksualność (aseksualizm) to trwały brak odczuwania pociągu seksualnego do innych osób. Nie jest to wybór, jak dzieje się w przypadku celibatu (np. z pobudek religijnych). Aseksualność nie pojawia się także wskutek chorób (np. zaburzeń hormonalnych) lub traumatycznych przeżyć (np. molestowania seksualnego), nie jest awersją seksualną.
Osoby aseksualne nie odczuwają w ogóle potrzeby uprawiania seksu - nie pociąga ich żadna płeć, nie doznają także z tego powodu cierpienia i akceptują swój brak pożądania. Traktują go jako integralną składową osobowości, a nie zakłócenie jakiejś funkcji.
Osoby aseksualne potrafią i chcą kochać, okazywać emocje, często chcą funkcjonować w związkach, jedynie bez współżycia seksualnego.
Można wyróżnić osoby homo-, bi- lub hetero-romantyczne (ang. homo-, bi-, hetero-romantic asexual).
Niektórzy nie odczuwają żadnego platonicznego pociągu i określają się jako obojętne romantycznie (ang. a-romantic asexual).
Aseksualność jeszcze do niedawna była traktowana jako zaburzenie lub dysfunkcja seksualna, często mylona np. z awersją. Nie przeprowadzono jeszcze wnikliwych badań naukowych dotyczących przyczyn i skali zjawiska. Naukowcy nie są zgodni, jak klasyfikować aseksualność i traktować osoby uważające się za aseksualne.
Aseksualizm wyszedł z cienia w sprzyjających okolicznościach - rozwój internetu umożliwił powstanie organizacji AVEN (Asexual Visibility and Education Network - Sieć Widoczności i Edukacji Aseksualnej) skupiającej osoby aseksualne i propagujące wiedzę na temat aseksualizmu.
Osoby aseksualne uważają, że należą do grupy czwartej orientacji seksualnej określanej mianem białej mniejszości.
