Ciągle gubisz telefon, masz bałagan i toniesz w rzeczach do zrobienia? Sprawdź, czy to nie ADHD
Do niedawna ADHD, czyli zespół nadpobudliwości psychoruchowej z deficytem uwagi, był uważany za zaburzenie, które występuje wyłącznie u dzieci. Teraz jednak wiadomo, że jego skutki odczuwają, czasem bardzo boleśnie, również dorośli, w szczególności gdy nie zostali zdiagnozowani w dzieciństwie. Czy sam możesz mieć ADHD? Sprawdź, rozwiązując nasz krótki, kilkuminutowy test.
Są niecierpliwi, nerwowi, wiecznie spóźnieni i przez to sfrustrowani. Tymczasem nie wiedzą, że to nie do końca ich wina. Wiele dorosłych dziś osób nie uświadamia sobie, że może mieć ADHD. Diagnostyka nadpobudliwości psychoruchowej jeszcze kilkadziesiąt lat temu nie istniała lub byłą rzadkością. Stąd wielu dorosłych, to dzieci, które kiedyś nauczyły się (mniej lub bardziej skutecznie) dostosować do panujących zasad życia społecznego, przełamując swoje cechy neurologiczne.
Osoby z niezdiagnozowanym ADHD przez lata uchodzą po prostu za bardziej niezorganizowane, bałaganiące, niepunktualne lub nerwowe - tymczasem fakt. że skoczyły szkole, mają rodziny i - czyęsto odpowiedzialną pracę, znaczy o tm, że w ich przypadku ADHD jest tzw. wysokofunkcjonujące.
Dorośli z ADHD mają często problemy z koncentracją na rozmowie, szczególnie jeśli jest prowadzona na tematy spoza obszaru ich zainteresowań.
Możliwe objawy ADHD u dorosłych:
- wydają się chaotyczni i niedokładni, robią literówki, trudno jest im się skupić przez dłuższy czas na jednej rzeczy;
- są prokrastynatorami - odkładając zrobnienie ważnej rzeczy na ostatnią chwilę, odczuwają pewien rodzaj strachu - jakby coś odciągało ich od zabrania się do pracy. Mając coś ważnego do zrobienia wolą w pierwszej kolejności zająć się czymś błahym, np. nagle biorą się za sprzątnie na biurku, gdy mają do przygotowania duży raport;
- gubią przedmioty lub nie pamiętają, gdzie je położyli, zapominają zabrać ze sobą telefonu, portfela, kluczy czy notatek niezbędnych im do pracy;
- zawieruszają im się drobne przedmioty bądź dokumenty, które są im później potrzebne, np. paragony do zwrotu ubrania zamówionego przez internet;
- mają problemy z koncentracją, potrafią zapomnieć o ważnych spotkaniach, wizytach u lekarza, braniu leków
- mają gonitwę myśli, często się zamartwiają, borykają się z ciągłym uczuciem wewnętrznego niepokoju, projektują w głowie kolejne możliwe scenariusze;
- są nadaktywni ruchowo, wiercą się, machają nogą, bębnią palcami o stół, obgryzają paznokcie, bawią się włosami, długopisem,
- dokonują impulsywnych wyborów, jedzą lub sięgają po używki pod wpływem emocji,
- kupują kompulsywnie, często rzeczy, których wcale nie potrzebują, łatwo popadają w zakupoholizm,
- mają słomiany zapał, trudno im doprowadzić podjęte zadania do końca,
- robią kilka rzeczy naraz i części nie kończą lub nie kończą na czas żadnej z nich. W komputerze mają zawsze otwarte wiele zakładek, przeglądają/czytają kilka rzeczy naraz,
- są gadułami - nadpobudliwość może manifestować się nie tylko przez ruch, ale przez słowotok;
- łatwo tracą poczucie czasu, często się spóźniają, lub zdarza im się gdzieś zasiedzieć zdecydowanie za długo.
Czy gadulstwo, bałaganiarstwo, nerwowe ruchy i prokrastynacja zawsze oznaczają ADHD? Nie. Wymienione wyżej modele zachowań mogą, ale nie muszą świadczyć o tym problemie. Oczywiście, im więcej powyższych cech cię dotyczyły, tym większe prawdopodobieństwo niezdiagnozowanego ADHD.
Zrób na PSYCHOTEST i przekonaj się, czy możesz mieć ADHD. Pamiętaj, że test ma charakter jedynie poglądowy i nie może służyć do diagnozowania. Jeżeli czujesz, że możesz mieć ADHD, udaj się do lekarza na profesjonalną diagnozę.
CZYTAJ TAKŻE:
Twarz oblewa rumieniec, serce przyspiesza, ręce drżą. Ujawnia się w towarzystwie
Są jak marzycielki i wojownicy. "Niewidzialne zaburzenie", które może zrujnować życie
"Godzinami gapiłem się w monitor". Jak osoby w kryzysie radzą sobie w pracy
