Mięczak zakaźny - co trzeba o nim wiedzieć?
Mięczak zakaźny jest powszechną chorobą skóry - szacuje się, że występuje u 2-8 proc. ludzi na świecie. Sam w sobie jest schorzeniem niegroźnym, jednak potrafi wywoływać uporczywe objawy i jest wysoce zakaźny - bardzo łatwo się rozprzestrzenia, głównie poprzez bezpośredni kontakt ze skórą osoby zakażonej. Z tego względu osoby z rozpoznanym mięczakiem wymagają sprawnego wdrożenia leczenia. Jakie są przyczyny rozwoju mięczaka zakaźnego? Jak można się zarazić i jakie są dostępne metody leczenia? Dowiedz się tego z poniższego artykułu.
Mięczak zakaźny jest chorobą skóry wywoływaną przez wirusa ospy. Występuje najczęściej u dzieci w wieku szkolnym i u osób między 18. a 30. rokiem życia. Pojawia się również u pacjentów z upośledzoną odpornością, na przykład u chorych na AIDS lub osób przyjmujących leki immunosupresyjne po przeszczepach narządów czy w przebiegu przewlekłych chorób zapalnych. Do zakażenia mięczakiem dochodzi zwykle w wyniku bezpośredniego kontaktu ze skórą, na której obecne są zmiany, ale także może do niego dojść podczas korzystania ze wspólnych przedmiotów, ubrań, ręczników czy sprzętu gimnastycznego Mięczakiem można się zarazić również drogą kontaktów płciowych, dlatego choroba ta często pojawia się u aktywnych seksualnie młodych dorosłych.
Głównym i praktycznie jedynym objawem mięczaka zakaźnego jest obecność wyniosłych, małych (poniżej 6 milimetrów) i okrągłych zmian na skórze z charakterystycznym drobnym wgłębieniem w środku. Wysypka jest zlokalizowana najczęściej na twarzy, szyi, ramionach, dłoniach i pachach, jednak może występować również w innych obszarach skóry. Jeżeli do transmisji wirusa doszło podczas stosunku seksualnego, zmiany lokalizują się w okolicy genitaliów, wewnętrznych powierzchni ud lub na skórze podbrzusza. Zmiany w przebiegu mięczaka mogą intensywnie swędzieć, a ich drapanie może powodować rozprzestrzenienie się wirusa na zdrowe obszary skóry i na powierzchnię przedmiotów codziennego użytku.
U większości pacjentów z mięczakiem zakaźnym objawy są charakterystyczne i do postawienia rozpoznania wystarczą objawy i charakterystyczny obraz zmian. Niekiedy dermatolog może mieć wątpliwości co do diagnozy, w szczególności jeżeli nie widać charakterystycznego zagłębienia pośrodku grudki. W tym wypadku pomocne może się okazać szkło powiększające, a jeżeli nadal nie da się ostatecznie rozpoznać zmiany, konieczne może być wykonanie badania histopatologicznego.
Mięczak zakaźny u osób z prawidłową odpornością ma najczęściej łagodny przebieg i może ustąpić samoistnie. Zwykle dzieje się tak w ciągu 6-9 miesięcy od pojawienia się zmian. Wysypka może się jednak utrzymywać dłużej, nawet przez wiele lat, w szczególności u osób z upośledzoną odpornością.
Ze względu na wysoką zakaźność mięczaka i możliwość wtórnych zakażeń rozdrapanych zmian, każda osoba z rozpoznanym mięczakiem powinna zostać poddana odpowiedniemu leczeniu. Początkowo można stosować miejscowo maści zawierające wodorotlenek potasu. Jeśli mimo leczenia zmiany nie znikają, można rozważyć mechaniczne sposoby ich usuwania, takie jak krioterapia, usuwanie laserowe, elektrokoagulacja czy wyłyżeczkowanie.
Jeżeli rozpoznano u ciebie mięczaka zakaźnego, staraj się przestrzegać kilku prostych zasad, które zmniejszą ryzyko rozprzestrzeniania się wirusa i transmisji na osoby z twojego otoczenia:
- regularnie myj ręce;
- nie dotykaj zmian - zmniejszy to ryzyko przeniesienia wirusa na przedmioty domowego użytku;
- używaj własnego ręcznika, ubrań, bielizny, szczotki do włosów i innych przedmiotów codziennego użytku, nie dziel ich z domownikami;
- jeżeli twoje zmiany są zlokalizowane w okolicy genitaliów wstrzymaj się od kontaktów seksualnych do momentu, aż wysypka nie zniknie;
- staraj się zakrywać zajęte obszary skóry za pomocą ubrania tak, aby zmniejszyć ryzyko bezpośredniego kontaktu.
Zobacz także:
Cztery pytania o łuszczycę - to warto wiedzieć
Paracetamol może wpływać na nasze zachowanie. Oto wyniki badań
Jak rozpoznać czerniaka podpaznokciowego?
