Endometrioza - choruje już co dziesiąta kobieta
Endometrioza jest chorobą, która występuje bardzo często - dotyka aż 10 proc. kobiet populacji ogólnej. Mimo to zdarza się, że zostaje zdiagnozowana późno, po wielu miesiącach, a nawet latach życia z bólem. Dlaczego dochodzi do rozwoju endometriozy? Jak się objawia i jak można ją leczyć? Dowiedz się tego z poniższego artykułu.
Macica zbudowana jest z trzech warstw - najbardziej zewnętrznej błony surowiczej, środkowej błony mięśniowej i wewnętrznej błony śluzowej, zwanej inaczej endometrium. Komórki błony śluzowej w prawidłowych warunkach można wykryć jedynie w obrębie macicy. Jednak u niektórych kobiet endometrium można wykryć poza jamą macicy, na przykład w jamie otrzewnej, na szyjce macicy czy sklepieniu pochwy - mówimy wtedy o endometriozie.
Mimo znacznego postępu medycyny, endometrioza jest nadal bardzo tajemniczą chorobą - dokładne przyczyny jej pojawienia się nie są ustalone. Dużą rolę odgrywają czynniki genetyczne i środowiskowe. Przyjmuje się, że ogniska endometriozy powstają w wyniku nieprawidłowego przepływu krwi miesięcznej - zamiast przez szyjkę macicy i pochwę, przedostaje się ona przez jajowody do jamy otrzewnej.
Główną przyczyną szukania przez kobiety z endometriozą pomocy lekarskiej są bóle w podbrzuszu i bolesne miesiączkowanie. Dolegliwości związane z miesiączką są bardziej uciążliwe, w porównaniu ze wcześniejszymi cyklami. Dodatkowo u kobiet z endometriozą mogą się pojawić:
- bardzo obfite krwawienia miesięczne;
- bóle w obrębie miednicy podczas stosunku;
- ból podczas oddawania moczu i stolca, najczęściej występują podczas miesiączki;
- przewlekłe bóle brzucha występujące między miesiączkami;
- bóle w odcinku lędźwiowym i krzyżowym kręgosłupa;
- biegunki, zaparcia, wzdęcia;
- częste parcie na mocz i częste oddawanie moczu;
- przewlekłe zmęczenie;
- problemy z zajściem w ciążę i bezpłodność u niektórych kobiet.
Nierzadko endometrioza może przebiegać bezobjawowo - ogniska endometrium poza macicą są wykrywane wtedy przypadkowo, na przykład podczas kontrolnego badania ginekologicznego lub w trakcie operacji wykonywanych z powodu innych przyczyn.
Większe ogniska endometriozy lekarz ginekolog może wykryć już podczas badania ginekologicznego. Zwykle jednak potrzebne jest wykonanie dodatkowych badań, takich jak:
- USG przezpochwowe i przezodbytnicze - pozwala wykryć charakterystyczne torbiele endometrialne na jajnikach, czyli skupisko endometrium, badanie przez odbyt pozwala na dokładniejszą ocenę endometriozy zlokalizowanej w okolicy miednicy mniejszej;
- rezonans magnetyczny (MR) - jest dokładnym badaniem, pozwalającym określić ilość i lokalizację zmian w obrębie miednicy mniejszej;
- laparoskopia diagnostyczna - przeprowadzana w szczególności u kobiet, u których leczenie nie przyniosło rezultatów;
- cystoskopia i kolonoskopia - nie wykonywane rutynowo, a przy podejrzeniu zmian w obrębie pęcherza moczowego i jelita grubego.
Terapia endometriozy jest długotrwała i niejednokrotnie trudna. Głównym celem leczenia farmakologicznego endometriozy jest zahamowanie miesiączkowania - pozwala to zapobiegać cyklicznemu wzrostowi błony śluzowej macicy, co zmniejsza objawy i może prowadzić do zmniejszenia się zmian chorobowych. W tym celu stosuje się doustną antykoncepcję hormonalną, a czasem również inne leki, jak danazol czy analogi gonadoliberyn. W doraźnym leczeniu bólu można stosować niesteroidowe leki przeciwzapalne, jak ibuprofen czy ketoprofen.
Jedynym dostępnym leczeniem przyczynowym endometriozy jest laparoskopia. Jest to bezpieczny zabieg, podczas którego usuwa się ektopowe ogniska błony śluzowej, dzięki czemu poprawie ulegają dolegliwości bólowe i możliwe jest zachowanie lub poprawa płodności. Czasami niektórych ognisk ze względu na ich lokalizację nie można usunąć całkowicie, co sprawia, że po zabiegu objawy mogą cały czas się utrzymywać.
Czytaj także:
Ból podczas stosunku. Jak sobie z nim radzić?
Typ sylwetki gruszka - bardzo seksowany, kobiecy... i dość kłopotliwy
