Kto nie powinien intensywnie trenować? Te dolegliwości wykluczają wysiłek
WHO zaleca tygodniowo co najmniej 150-300 minut aktywności fizycznej o umiarkowanej intensywności. A co z intensywnymi treningami? Tutaj sytuacja nieco się komplikuje, ponieważ czasami ten rodzaj ruchu powodować takie objawy jak m.in. obniżenie odporności, senność czy bóle mięśniowe. Kto powinien odpuścić intensywne treningi?
Nie ma wątpliwości, że codzienna aktywność niesie za sobą wiele zalet. Ruch nie tylko minimalizuje ryzyko otyłości i problemów z sercem, ale także wpływa na pracę całego naszego organizmu.
Korzyści zdrowotne związane z regularnym uprawianiem sportu to:
- poprawa funkcji poznawczych;
- zmniejszenie stresu;
- poprawa jakości snu;
- profilaktyka przeciwnowotworowa;
- ochrona przed miażdżycą;
- wzmocnienie odporności;
- opóźnienie procesów starzenia,
- utrzymanie odpowiedniej gęstości kości;
- utrzymanie mobilności stawów.
Światowa Organizacja Zdrowia rekomenduje, aby osoby dorosłe pomiędzy 18. a 64. rokiem życiem, podejmowały tygodniowo co najmniej 150-300 minut aktywności fizycznej o umiarkowanej intensywności.
Co oznacza umiarkowana intensywność? To na przykład szybki marsz, jada na rowerze bez przewyższeń, taniec lub pływanie. Podczas takich aktywności wartości tętna powinny utrzymywać się na średnim poziomie (to stan, w którym mimo wysiłku ciągle jesteś w stanie mówić).
Osoby, które chcą schudnąć, często wstają z kanapy po wielu miesiącach nieuprawiania żadnego sportu i od razu zaczynają od treningów o wysokiej intensywności, kuszone szybkimi efektami zrzucenia zbędnych kilogramów. Tymczasem taki trening może w ich przypadku przynieść więcej szkody niż pożytku. Drogą do szczupłej sylwetki jest prawidłowy bilans kaloryczny oraz regularny ruch. Lepsze będzie 30 minut spaceru codziennie niż intensywna godzina na siłowni dwa razy w tygodniu.
Pamiętaj, że intensywny ruch jest szokiem dla organizmu do niego nieprzyzwyczajonego, a osoby z chorobami autoimmulogicznymi lub chorobami serca mogą odczuć nasilenie się dolegliwości właśnie z powodu treningu.
Bieganie - wskazywane często jako najlepszy sposób na odchudzanie - jest ponadto ryzykowne dla układu kostno-szkieletowego - osoba z otyłością nie powinna biegać - jej stawy i tak już obciążone nadprogramowymi kilogramami odczują to bardzo boleśnie, a rehabilitacja kontuzji może potrwać latami.
W przypadku intensywnych treningów należy zachować dużą ostrożność, ponieważ w wielu przypadkach ten rodzaj ruchu może przynieść więcej szkód niż korzyści. U osób bardzo intensywnie trenujących pojawić się mogą takie objawy jak m.in. obniżenie odporności, senność, bóle mięśniowe, bóle stawów i apatia. Ich konsekwencją jest zazwyczaj spadek motywacji lub całkowita rezygnacja z ćwiczeń.
Nie ma również wątpliwości, że wymienić można pewne dolegliwości, które uniemożliwiają intensywne trenowanie. W takim przypadku pacjentom zaleca się zazwyczaj takie aktywności jak m.in. marsze, jazda na rowerze czy ćwiczenia w wodzie, np, aquaerobic. Należy pamiętać, że rodzaj ruchu powinien być dopasowany przede wszystkim do możliwości ćwiczącego. Tylko wtedy ma sens.
Przeciwwskazania do intensywnych treningów:
- choroby kardiologiczne;
- cukrzyca;
- choroby nowotworowe;
- napady padaczkowe;
- astma;
- choroby układu ruchu, wymagające leczenia przeciwbólowego;
- przewlekłe choroby układu moczowego i nerek,
- tętniak;
- zmiany zakrzepowo-zatorowe.
Każdy przypadek należy indywidualnie omówić z lekarzem. Przy czym należy pamiętać, że w przypadku sportów wyczynowych coraz częściej dochodzi do sytuacji, w których choroba przestaje być jakimkolwiek ograniczeniem, a przewlekle chorzy zawodnicy walczą ze zdrowymi sportowcami.
CZYTAJ TAKŻE:
