Jak wygląda tycie hormonalne? Zwróć uwagę na pięć sygnałów
Jak objawiają się zaburzenia hormonalne? Ciało daje wyraźne sygnały, jeśli któryś z hormonów utrzymuje się na nieprawidłowym poziomie. Długotrwałe niedobory lub nadmiary hormonów mogą powodować poważne problemy zdrowotne, zaburzając funkcjonale metabolizmu, upośledzając płodność, seksualność oraz psychikę człowieka. Przyjrzyjmy się pięciu najczęściej występującym objawom zaburzeń hormonalnych.
Podłoże hormonalne może mieć także nagły przyrost masy ciała. Dotyczy to zwłaszcza kobiet. Osoby, które w krótkim czasie przytyły sporo kilogramów i wykluczają zmianę sposoby odżywienia czy aktywności, powinny zgłosić się do endokrynologa lub ginekologa, który zleci odpowiednie badania. Jedną z przyczyn nagłej nadwagi może być insulinooporność — obniżona wrażliwość naszego organizmu na działanie insuliny. Jej skutkiem jest nagłe zwiększenie ilości produkowanej insuliny, czego z koeli konsekwencją mogą być problemy w spalaniu tłuszczu. Problemy z nadprogramowymi kilogramami powodować może także leptynooporność. Polega ona na obniżonej wrażliwości naszego organizmu na działanie leptyny. Ta z kolei odpowiada za nasze uczucie sytości. Otyłość hormonalna wynikać może także z hormonów tarczycy — T3 i T4, hormonów nadnerczy — kortyzolu i DHEA i zaburzeń estrogenów i progesteronu.
Jednym z najczęstszych objawów zaburzeń hormonalnych u kobiet są problemy z miesiączkowaniem. Wystąpić mogą zarówno przerwy w krwawieniu, jak i nieregularność lub zmiana obfitości. Odpowiadać za to może zespół policystycznych jajników (PCOS). W przypadku choroby występuje znaczne zachwianie proporcji hormonów — folikulotropowego (FSH) i luteinizującego (LH). Odpowiadają one za pobudzanie wzrostu pęcherzyków w jajniku i uwalnianie jajeczka z pęcherzyka Graafa. Problemy z opisywanymi hormonami blokują owulację oraz zmniejszają ilość progesteronu we krwi. Inną przyczyną problemów z miesiączkowaniem mogą być choroby związane z tarczycą — niedoczynność tarczycy, nadczynność lub choroba Hashimoto. W przypadku zaburzeń miesiączkowania warto zbadać także poziom prolaktyny (PRL) i estradiolu (E2).
Mniejsza niż normalnie ochota na seks, lub całkowity brak libido, może łączyć się z hiperprolaktynemią, czyli ze zwiększonym wydzielaniem hormonu prolaktyny (PRL) przez przysadkę. To hormon produkowany zarówno przez kobiety, jak i przez mężczyzn. Jego norma to mniej niż 20 ng/ml u kobiet oraz mniej niż 15 ng/ml u mężczyzn. U mężczyzn zbyt duża ilość PRL powodować może obniżenie progesteronu, czego dodatkowym skutkiem mogą być problemy z erekcją. Spadek libido u kobiet spowodowany może być także zaburzeniami estrogenów i hormonów tarczycy — T3 oraz T4. Oznacza to, że brak ochoty na seks może być jednym z objawów niedoczynności tarczycy, nadczynności lub Choroby Hashimoto.
Hirsutyzm to obecność u kobiet charakterystycznego dla mężczyzn owłosienia. Najczęściej na twarzy, klatce piersiowej, wokół brodawek, na brzuchu, odcinku krzyżowym, a także w okolicy sromu. Występować może w formie intensywnej — w postaci silnych i ciemnych włosów oraz łagodnej — w postaci lekkiego meszku czy delikatnego wąsika. Główną przyczyną hirsutyzmu jest podwyższony poziom androgenów u kobiet. Chodzi głównie o testosteron. Może on wzrastać w przypadku m.in. zespołu policystycznych jajników, insulinooporności, guzów produkujących androgeny (guzy jajników, rak nerki, rak tarczycy) oraz nadwagi i otyłości. Inną przyczyną wzrostu androgenów są stosowane leki. Przede wszystkim antykoncepcyjne i przeciwzapalne.
Zaburzenia hormonalne powodować mogą również zmiany skórne. Chodzi przede wszystkim o trądzik, przebarwienia oraz nadmierną produkcję łoju. Zmiany najczęściej pojawiają się na twarzy, plecach, szyi i dekolcie. Za opisywane zmiany odpowiada przede wszystkim podwyższony poziom prolaktyny oraz estrogenów i androgenów. W niektórych przypadkach wynikać to może także z nieprawidłowego poziomu hormonów tarczycowych. Trzeba także pamiętać, że zmiany na skórze pojawić się mogą także w okresie przedmiesiączkowym.
CZYTAJ TAKŻE:
Te rady da ci dobry endokrynolog. Tarczyca odżyje, objawy niedoczynności ustąpią
