Rogówka i jej znaczenie dla prawidłowego widzenia
Rogówka to przezroczysta błona, pokrywającą przednią część gałki ocznej.
Jej grubość wynosi maksymalnie ok. 0,8 mm, zbudowana jest z 5 warstw:
- nabłonek przedni
- blaszka graniczna przednia (błona Bowmana)
- istota właściwa (stanowiąca ok. 90% grubości całej rogówki)
- blaszka graniczna tylna (błona Descemeta)
- nabłonek tylny.
Na styku rogówki i znajdującej się bardziej wewnątrz oka twardówki znajduje się tzw. rąbek rogówki. Znajdujące się nim komórki macierzyste odpowiadają za stałe odnawianie się powierzchni rogówki.
W rogówce nie ma naczyń krwionośnych, jest za to silnie unerwiona.
Błona ta - jako zewnętrzna część oka - pełni przede wszystkim funkcję ochroną. Jest też ważną częścią układu optycznego oka, jej pełna przezroczystość umożliwia prawidłowy przebieg procesu widzenia - rogówka wpuszcza do oka światło, odpowiednio je załamując.
Urazy, stany zapalne mogą wpływać na zaburzenie tego procesu, utrudniając widzenie.
O problemach mogą świadczyć takie objawy, jak łzawienie oczu, światłowstręt, bolesność, zaczerwienienie.
Patologiczne zmiany w rogówce mogą nastąpić w wyniku zakażenia bakteriami, grzybami, wirusami, które skutkują powstawaniem owrzodzeń. Wnikanie patogenów ułatwiają przebyte urazy mechaniczne czy zbyt długie noszenie soczewek kontaktowych lub ich niewłaściwe czyszczenie.
Powierzchnia rogówki może ulec uszkodzeniu przez promieniowanie UV; bywa, że szkodzą jej detergenty, leki czy stosowane krople do oczu.
Zmiany zapalne bywają skutkiem innych chorób, jak gruźlica czy kiła wrodzona. Stanom patologicznym w obrębie rogówki sprzyjają też niedobory witamin, zwłaszcza witaminy A.
