Urazy, złamania, depresja. Problemy, z którymi zmagają się sportowcy

Właśnie rozpoczynają się zimowe igrzyska olimpijskie w Pekinie. Zawodnicy będą rywalizowali w takich dyscyplinach jak: łyżwiarstwo figurowe, biegi narciarskie czy, cieszące się dużą popularnością wśród Polaków, skoki narciarskie. Igrzyska to wielomiesięczne przygotowania, treningi, a także... kontuzje. Czasem jeden upadek może przekreślić udział w zawodach, a nawet całą karierę zawodową! Z jakimi problemami zdrowotnymi najczęściej borykają sportowcy? Jakie ryzyko podejmują?

Druga strona medalu to krew, pot i łzy

Cała Polska wstrzymała oddech, kiedy pojawiła się informacja, że słynny skoczek narciarski, Kamil Stoch, doznał urazu kostki zaledwie dwa dni przed kwalifikacjami i rozpoczęciem skoków w Zakopanem i 22 dni przed rozpoczęciem igrzysk zimowych w Pekinie. Sportowcy mają jednak to szczęście, że współpracują ze sztabem wykwalifikowanych lekarzy, fizjoterapeutów oraz mają dostęp do intensywnej rehabilitacji. Z uwagi na to, że sportowców obowiązuje dieta bogata w najcenniejsze składniki odżywcze, ich regeneracja przebiega również szybciej. Wysokie spożycie kolagenu wpływa korzystnie na stawy oraz ścięgna oraz pomaga w szybszym powrocie do formy po urazach. Tak było w przypadku Stocha, u którego efekty rehabilitacji pozwoliły na wzięcie udziału w zimowych igrzyskach w Pekinie. 

Reklama

Sporty zimowe a upadki i urazy

Sportom zimowym towarzyszą śnieg i lód i to na nich najczęściej dochodzi do upadków, które mogą zakończyć się jedynie otarciami lub siniakami, lecz w sytuacjach groźniejszych sportowcy narażeni są na urazy głowy, złamania kości oraz skręcenia stawów. Tak było w przypadku Magdaleny Czyszczoń, polskiej łyżwiarki szybkiej, która na miesiąc przed rozpoczęciem Pucharu Świata w Mińsku, upadła podczas treningu i doznała złamania kości łokciowej i promieniowej. Uraz był na tyle poważny, że polska zawodniczka przeszła operację. Po intensywnej rehabilitacji, w pełni sił, wyleciała do Pekinu, by powalczyć o medal. 

Do groźniejszego wypadku doszło końcem ubiegłego roku, kiedy podczas treningu polski saneczkarz Mateusz Sochowicz, wjechał rozpędzonymi saneczkami w zamkniętą bramkę na torze. W wyniku tego ludzkiego błędu Sochowicz doznał pęknięcia rzepki lewego kolana oraz rany otwartej prawej nogi. Konieczna była operacja kolana. Po długiej rehabilitacji powrócił do treningów, przygotowując się na wylot do Pekinu.

Czeski skoczek narciarski, Jan Mazoch, w 2007 roku na zakopiańskiej skoczni uległ tragicznemu wypadkowi. W trakcie skoku stracił równowagę i z wielką siłą uderzył w zeskok skoczni. Stan, wówczas 22-letniego skoczka, był krytyczny, a lekarze utrzymywali go w śpiączce farmakologicznej. O swoich doświadczeniach szerzej opowiedział w wywiadzie dla Interii.

Zaburzenia łaknienia skoczków narciarskich

Od dawna wiadomo, że aby zawodowi sportowcy uzyskiwali świetne wyniki, muszą być w nienagannej kondycji fizycznej. Bardzo często związane jest to z przestrzeganiem ścisłej diety i utrzymywaniem odpowiedniej masy ciała. Dopiero po zakończonej karierze sportowej, znany niemiecki skoczek narciarski Sven Hannawald przyznał, że zmagał się z anoreksją. Przy wzroście 185 cm ważył zaledwie 60 kg i jak sam zauważył, kiedy schudł chociaż kilogram, skakał o wiele lepiej. To doprowadziło do zaburzeń odżywiania, którym przyświecał jeden cel: lepsze wyniki. Hannawald przyznał również, że gdyby nie zaczął szukać pomocy u specjalisty, jego problemy mogłyby doprowadzić go do samobójstwa. 

Utrzymywanie niskiej wagi było również obsesją szwajcarskiego skoczka Simona Ammanna czy czeskiego Vojtecha Stursa, który zszokował internautów zamieszczonym w mediach społecznościowych zdjęciem, na którym widać zapadnięty brzuch i wystające żebra.

Na anoreksję chorują również biegaczki narciarskie, którym niska masa ciała pozwala osiągać lepszy czas w biegu. Z chorobą tą zmagała się Sofia Hanriksson, szwedzka biegaczka, która do sportu wróciła dopiero po ponad roku, zmagając się z anoreksją i licznymi kontuzjami, na które przez niedożywienie, była bardziej narażona. Z zaburzeniami odżywiania mierzyły się m.in. Kristin Stoermer Steira, była biegaczka norweska, a także Czeszka Eva Vrabcova-Nyvltova.

Depresja u sportowców

Sportowcy, z uwagi na częste wyjazdy na treningi, zawody czy zgrupowania, narażeni są na rozłąkę z rodziną, co niekorzystnie wpływa na ich kondycję psychiczną. Dodatkowo poddawani są wielu próbom, działają pod presją z uwagi na konieczność osiągania najlepszych wyników, bo tego właśnie się od nich wymaga - wyników i zwycięstw. Depresja dotknęła niejednego sportowca, ale nie każdy z nich się do niej przyznaje.

Justyna Kowalczyk, polska biegaczka narciarska, mistrzyni olimpijska i wielokrotna medalistka mistrzostw świata, czterokrotna zdobywczyni Pucharu Świata w biegach narciarskich, kilka lat temu publicznie przyznała, że zmaga się z depresją.

  - Przez cały ten zły czas starałam się zachowywać pozory. Bo mi mówiono, że tak trzeba. To udawałam, że jest najnormalniej na świecie: że są treningi, starty, a ja jestem jak zawsze kąśliwa. Po sezonie robię zawsze jedną sesję zdjęciową, to i teraz po Soczi zrobiłam. Dostałam niedawno zaproszenie na bal do Nowego Jorku, to świetnie, poleciałam. Bywały również podczas tych dwóch lat momenty, dni, a nawet tygodnie, gdy ze względu na okoliczności kłopoty znikały, a ja się śmiałam cały czas od ucha do ucha. Ale bajki szybko się kończyły. - tak mówiła o sobie Justyna Kowalczyk w wywiadzie udzielonym dla serwisu sport.pl

Kiedy startują Polacy? - Zobacz terminarz!

Australijska łyżwiarka figurowa rosyjskiego pochodzenia, Jekatierina Aleksandrowska z powodu kontuzji przeszła załamanie nerwowe. Problemy zdrowotne nie pozwoliły jej wrócić już do aktywności zawodowej, a jej stan psychiczny pogorszył się na tyle, że próbowała targnąć się na swoje życie. Na szczęście próba była nieskuteczna. Jednak już rok później zdecydowała się na kolejną próbę samobójczą i w 2020 roku wyskoczyła z okna na szóstym piętrze. Zginęła na miejscu. Zdarzenie to pokazuje, jak kariera sportowa wpływa na całe życie sportowców, dla których czasem wyniki i osiągnięcia są jedynym celem, a kiedy ich zabraknie, przestają widzieć sens w życiu poza sportem.

CZYTAJ TAKŻE: 

Postępowanie przy zwichnięciach. Pięć prostych zasad

Wstrząśnienie mózgu. Jakie są objawy i postępowanie?

Co zrobić, by złamana kość zrosła się szybciej?



INTERIA.PL

W serwisie zdrowie.interia.pl dokładamy wszelkich starań, by przekazywać wyłącznie sprawdzone, rzetelne informacje o objawach i profilaktyce chorób, bo wierzymy, że świadomość i wiedza w tym zakresie pomogą dłużej utrzymać dobre zdrowie.
Niniejszy artykuł nie jest jednak poradą lekarską i nie może zastąpić diagnostyki i konsultacji z lekarzem lub specjalistą.

Reklama
Reklama
Reklama
Reklama
Reklama
Strona główna INTERIA.PL