Pele nie żyje. Piłkarz walczył z ciężkim nowotworem jelita grubego
Edson Arantes do Nascimento, znany jako Pele, zmarł w wieku 82 lat. Legendarny piłkarz i trzykrotny mistrz świata zmarł po dwuletniej, ciężkiej walce z nowotworem. Choroba, pomimo przeprowadzonej operacji, doprowadziła do niewydolności wielonarządowej, aż w końcu do śmierci gwiazdy futbolu.
- To, kim jesteśmy, wydarzyło się dzięki Tobie. Na zawsze będziemy cię kochać. Spoczywaj w pokoju - takim wpisem na Instagramie poinformowała o śmierci Pelego jego córka, Kely Nascimento. Informacja ta została również potwierdzona przez agenta piłkarza.
Pele, a właściwie Edson Arantes do Nascimento, urodził się 23 października 1940 roku i w młodych latach pracował jako pucybut, by wspomóc finansowo swoją rodzinę. W futbolu zadebiutował już w wieku 15 lat, a jego talent sprawił, że zasilił szeregi Santosu. Mając 17 lat został powołany do reprezentacji Brazylii.
Więcej o legendzie futbolu przeczytasz TUTAJ
U piłkarza w 2021 roku stwierdzono guza okrężnicy. Mężczyzna przeszedł operację, jednak choroba wznowiła się. Od blisko miesiąca przebywał w szpitalu Alberta Einsteina w Sao Paulo. Zaledwie kilka dni od przyjęcia piłkarza do szpitala wydano komunikat, że choroba onkologiczna zaostrzyła się. Pele zmarł 29 grudnia 2022 roku o godz. 15.27 czasu lokalnego z powodu niewydolności wielonarządowej będącej następstwem raka okrężnicy.
Niewydolność wielonarządowa definiowana jest jako niewydolność dwóch lub więcej narządów wewnętrznych, na skutek zadziałania czynnika uszkadzającego lub będąca wynikiem uogólnionego stanu zapalnego w organizmie. W jej wyniku dochodzi do tworzenia się mikrozakrzepów w układzie krwionośnym oraz przenikania leukocytów, limfocytów i makrofagów do tkanek miąższowych. W przebiegu niewydolności wielonarządowej dochodzi do uszkodzenia nerek, niewydolności oddechowej, a następnie uszkodzenia mózgu.
Rak jelita grubego najczęściej rozwija się z powodu polipów. Są one podzielone na gruczolaki cewkowe, kosmkowe i cewkowo-kosmkowe. W zależności od ich typu zwiększa się prawdopodobieństwo, że zmiany te mogą mieć charakter złośliwych komórek nowotworowych.
Rak jelita rozwija się w bardzo szybkim tempie, ponieważ na poziomie komórkowym dochodzi do mutacji. Zmutowane komórki namnażają się szybciej niż geny naprawcze są w stanie je zahamować, dlatego nowotwór jelita grubego jest tak niebezpieczną chorobą o złym rokowaniu.
Wczesne rozpoznanie choroby zwiększa szansę na przeżycie pacjenta. Objawy raka mogą być jednak mylone z innymi problemami żołądkowo-jelitowymi, dlatego pacjenci dopiero na późnym etapie choroby trafiają pod opiekę specjalisty. Do objawów raka jelita zalicza się:
- spadek masy ciała,
- krwawienie z odbytu,
- kurczowe bóle brzucha,
- brak apetytu,
- nieefektywne parcie na stolec,
- naprzemienne biegunki i zaparcia.
Im wcześniej pacjent trafi do lekarza, tym większa szansa na powodzenie leczenia.
Aby uniknąć choroby jelita, najważniejsza jest profilaktyka. Regularne wykonywanie badania per rectum (badanie przez odbyt), ale także kolonoskopia pozwalają na wczesne rozpoznanie zmian w obrębie jelita grubego. Aby potwierdzić lub wykluczyć raka okrężnicy, należy kontrolować również markery nowotworowe (badanie wykonywane z krwi), badanie kału na krew utajoną oraz wlew kontrastowy do jelita grubego, który pozwala uwidocznić ewentualne nieprawidłowości w jelicie.
Ponad 20 proc. przypadków nowotworu jelita grubego jest związana z wywiadem rodzinnym. Jeśli ktoś w rodzinie chorował na nowotwór, badania profilaktyczne należy wykonywać częściej. Na raka jelita bardziej narażeni są mężczyźni niż kobiety.
Tylko wdrożenie intensywnego leczenia daje szansę na przeżycie pacjenta, o ile zostało ono wprowadzone na wczesnym etapie choroby. Leczenie opiera się przede wszystkim na chirurgicznym usunięciu zmiany nowotworowej, jak w przypadku Pelego. W zależności od umiejscowienia raka lekarze mogą zdecydować o wyłonieniu stomii, tzw. przetoki kałowej.
Kolejnym etapem leczenia jest wdrożenie leczenia chemioterapią, by zniszczyć komórki nowotworowe.
Chociaż w dużej mierze choroba może być podyktowana uwarunkowaniami genetycznymi, to zostały wyszczególnione czynniki, które zwiększają ryzyko zachorowania na nowotwór jelita grubego.
Na rozwój choroby nowotworowej wpływa:
- brak aktywności fizycznej,
- dieta uboga w surowe warzywa i owoce,
- nadmierne spożywanie alkoholu,
- nadmierne spożywanie tłuszczów pochodzenia zwierzęcego.
CZYTAJ TAKŻE:
