Za dziecka jadaliśmy ją wszyscy. Łagodzi stany zapalne jelit, pomaga na refluks

Wyróżniamy dwie rodzaje kasz: kasze drobne oraz grube. Kasza manna należy do kaszy drobnej i powstaje z pszenicy, która jest najpopularniejszym zbożem. W związku z tym kasza manna, zwana również grysikiem, zawiera gluten i sporo węglowodanów.  

Produkty wytwarzane z pszenicy często uznawane są za niezbyt zdrowe. Wbrew pozorom kaszy manny nie warto wykluczać ze swojej diety, czasem wręcz wskazane jest uwzględnienie jej w jadłospisie. Jakie ma właściwości zdrowotne i kiedy warto po nią sięgnąć?

Kasza manna ma sporo właściwości zdrowotnych ze względu na występowanie witamin z grupy B i składników mineralnych w składzie. Kasza manna pozytywnie wpływa na:

• prawidłowe funkcjonowanie ośrodkowego układu nerwowego i sercowo - naczyniowego - odpowiadają za to witaminy B1;
• właściwe działanie układu odpornościowego, a nawet narządu wzroku, za co są odpowiedzialne witaminy B2;
• syntezę hormonów oraz przemiany metaboliczne - dzięki zawartości witaminy B3;
• fenyloketonurię, osteoporozę ze względu na występowanie argininy.

Kasza manna może działać zapobiegawczo, ale również pomagać w walce z chorobami. Warto wdrożyć ją do diety przy:

• nieżycie żołądka;
• infekcjach z gorączką;
• chorobie Leśniewskiego - Crohna;
• rekonwalescencji;
• zapaleniu błon śluzowych jelit;
• paradontozie.

Kaszę mannę zaleca się niemowlętom przy rozszerzaniu ich diety. Warto prowadzać ją stopniowo do jadłospisu dzieci. Kaszę mannę można podawać zarówno z warzywami, jak i z owocami, przez co zyskuje miano uniwersalnej. 

Kasza manna jest dość kalorycznym produktem, ponieważ ma 360 kcal w 100 g produktu. Mimo to posiada bardzo małą zawartość tłuszczu, jedynie 1 g w 100 g produktu, przez co może być wdrożona do diety odchudzającej.

Kasza manna pęcznieje w żołądku, dając uczucie nasycenia. Ponadto błonnik zawarty w kaszy mannie utrudnia przyswajanie tłuszczów z innych pokarmów, co jest dużą zaletą w diecie redukcyjnej.

Indeks glikemiczny dotyczy produktów, które są źródłem węglowodanów, czyli np. kaszy manny. IG wskazuje na szybkość wzrostu poziomu glukozy we krwi po spożyciu węglowodanów. 

Kasza manna zawiera duże ilości węglowodanów, bo aż 78 g w 100 g produktu. Jej indeks glikemiczny jest wysoki, wynosi 60. W związku z tym może prowadzić do zaburzeń węglowodanowych w organizmie u osób z cukrzycą i insulinoopornością. 

W związku z wysokim indeksem glikemicznym kaszy manny nie powinny spożywać osoby z cukrzycą i insulinoopornością. Kasza manna może spowodować gwałtowny wzrost cukru we krwi.

Osoby z cukrzycą powinny spożywać produkty o indeksie glikemicznym wynoszącym poniżej 55. IG kaszy manny wynosi 60, dlatego odradzamy spożywanie jej przez cukrzyków. 

Kasza manna przegotowana z wodą zawiera 3,74 mg żelaza. Oprócz żelaza ma także inne składniki mineralne tj. wapń i magnez.

Osoby z niedoborami żelaza mogą włączać kaszę mannę do swojej diety. To właśnie żelazo zapewnia dobrą odporność organizmu i prawidłową pracę serca. Odpowiada również za wzrost i regeneracje tkanek. 

Kasza manna jest lekkostrawnym produktem, dlatego może wspomóc pracę jelit. Zalecana się ją przy różnych chorobach układu trawiennego tj.:

• stany zapalne jelit i żołądka;
• choroby wątroby;
• choroby przewodów żółciowych;
• wrzody.

Kasza manna jest produktem, który z łatwością przejdzie przez przewód pokarmowy. Kasza manna łatwo ulega trawieniu, nie obciąża przewodu pokarmowego. 

Refluks jest chorobą, która polega na wyrzucaniu kwaśnej treści pokarmowej z żołądka do przełyku, w związku z uszkodzeniem zwieracza przełyku. Osoby z tą dolegliwością powinny stosować specjalną dietę, unikać potraw ostrych i smażonych, kawy i alkoholu. W celu łagodzenia zarzucania treści pokarmowych należy jeść warzyw i owoce - najlepiej gotowane, łagodne i delikatne zupy, chude mięso i właśnie drobne kasze, takie jak kasza manna.

Dieta przy chorobie refluksowej powinna obfitować w produkty zbożowe, z wyłączeniem pełnozarnistych lub tzw. razowych, które mają dużo błonnika i mogą zwiekszać kwaśny odczyn w żołądku. 

Choć pisaliśmy, że kasza manna łatwo sie trawi i jest dobra w probemach jelitowych, zaparcia stanowią tu wyjąek. Kasza manna nie jest wskazana dla osób z zaparciami, ze względu na bardzo niską zawartośc błonnika a dużą zawrtośc cukrów prostych - może wręcz napislać ten problem.

Kaszami, które niwelują zaparcia są gryczana oraz pękaczak, czyli gruboziarniste produkty zbożowe. Wzmagają perystaltykę jelit, czego nie powoduje kasza manna. 

Przygotowując kaszę manną jako samodzielny posiłek, można ją ugotować na tradycyjnym mleku, napoju roślinnym, lub wodzie.

Jak ugotować kaszę mannę na mleku?
W zależności od preferencji i ilości porcji, należy określić proporcje mleka i kaszy. Standardowo stosuje się około 1 część kaszy manny do 2-3 części mleka. 

Przygotowanie: do garnka należy wlać mleko i postawić na małym ogniu. Można również dodać trochę wody do mleka, jeśli chcemy uzyskać bardziej kremową konsystencję. Kiedy mleko zacznie się podgrzewać, stopniowo wsypujemy kaszę mannę do garnka, mieszając jednocześnie, aby uniknąć tworzenia grudek. Można również dodać szczyptę soli, aby podkreślić smak. Cały czas mieszamy kaszę mannę na małym ogniu, aż zgęstnieje. To trwa zazwyczaj tylko kilka minut, należy więc być czujnym, aby nie dopuścić do przypalenia się mleka i kaszy.

Kasza manna powstała ze zbóż pszenicy. W związku z tym jest przeciwwskazana u osób z celiakią, nadwrażliwością na gluten i alergią na pszenicę. W tym przypadku lepiej wybrać kaszę jaglaną lub gryczaną.

Innym, wspomnianym już przeciwwskazaniem do jedzenia tej kaszy, jest cukrzyca i insulinoo-orność, ze względu na wysoki indeks glikemiczny kaszy manny. 

Wspomnianym już przeciwskazaniem są także zaparcia. Kasza manna ma zbyt małe ilości błonnika pokarmowego, dlatego jeśli chcemy spożywać ją przy zaparciach to tylko w połączeniu ze składnikami będącymi ich źródłem np. z pestkami dyni lub słonecznika.

CZYTAJ TAKŻE:

Kasze w diecie antyrakowej 

Kasza bulgur idealna dla cukrzyków i osób na diecie. Z czym ją jeść?