Załamanie nerwowe - czym różni się od depresji?
Załamanie nerwowe (inaczej kryzys psychiczny) to nagłe zaburzenie równowagi psychicznej. Najczęściej pojawia się w wyniku silnie stresującej sytuacji, np. utraty pracy czy śmierci bliskiej osoby. Załamanie nerwowe zazwyczaj ma charakter krótkotrwały i nie trwa dłużej niż kilka tygodni. Nie należy mylić załamania nerwowego z depresją.
Załamanie nerwowe to tzw. kryzys psychiczny, czyli zachwianie równowagi psychicznej. To dość powszechny problem. Szacuje się, że co czwarty Polak co najmniej raz w życiu doświadcza kryzysu psychicznego.
Załamanie nerwowe często bywa mylone z depresją, jednak warto podkreślić, że są to dwa odmienne stany. Załamanie nerwowe ma znacznie bardziej gwałtowny przebieg i może pojawić się z dnia na dzień, np. w wyniku stresującego lub traumatycznego wydarzenia. Jego skutki są jednak lżejsze dla organizmu i, co ważne, nie aż tak wyniszczające jak w przypadku długotrwałej depresji. Kolejnej różnicy należy szukać w klasyfikacji. Nie ma takiej jednostki chorobowej jak załamanie psychiczne - nie widnieje ono w Międzynarodowej Klasyfikacji Chorób i Problemów Zdrowotnych ICD-10.
Załamanie nerwowe zazwyczaj pojawia się gwałtownie, w wyniku konkretnego bodźca lub wydarzenia. Przykładowe przyczyny załamania nerwowego to:
- utrata pracy,
- śmierć bliskiej osoby,
- problemy finansowe,
- konflikty rodzinne,
- kryzys rozwojowy,
- kryzys wieku średniego,
- problemy zdrowotne,
- nagłe wypadki.
Należy pamiętać jednak, że przyczyny załamania nerwowego są kwestią indywidualną. U niektórych osób załamanie może pojawić się w wyniku niezadowolenia z własnego wyglądu czy frustracji spowodowanej niepowodzeniem.
Objawy towarzyszące załamaniu nerwowemu mogą mieć wymiar zarówno psychiczny, jak i fizyczny. Pojawić się mogą takie dolegliwości jak:
- drżenie rąk,
- nadmierne pocenie,
- nudności,
- wymioty,
- zawroty głowy,
- kołatanie serca,
- przyspieszony puls,
- napięcie mięśni,
- migreny,
- duszności,
- brak apetytu,
- bezsenność,
- spadek masy ciała,
- apatia,
- tendencja do płaczu,
- wycofanie z kontaktów społecznych,
- uczucie niepokoju.
Zdarza się, że u niektórych osób z kryzysem psychicznym pojawić się mogą myśli samobójcze, nadużywanie alkoholu lub stosowanie innych używek, a także zachowania autodestrukcyjne. W takim wypadku należy niezwłocznie skontaktować się z psychiatrą.
Warto pamiętać również, że załamanie nerwowe zazwyczaj ma charakter nagły i raczej krótkotrwały. Kryzys psychiczny zwykle nie trwa dłużej niż kilka tygodni.
Załamanie nerwowe jest dość naturalnym sposobem reakcji na stresujące lub traumatyczne wydarzenie. To trudny moment, w którym niezwykle ważne jest wsparcie i pomoc najbliższych. Wraz z upływem czasu zwykle nabieramy dystansu do problemów i reagujemy na nie mniej emocjonalnie. W przypadku, gdy objawy załamania są bardzo silne i uniemożliwiają normalne funkcjonowanie (lub gdy towarzyszą im zachowania autodestrukcyjne), należy zgłosić się do psychiatry lub psychologa.
Ze względu na to, że załamanie nerwowe nie jest jednostką chorobową, nie ma dokładnego schematu leczenia. Wiele zależy od objawów, jakie towarzyszą kryzysowi psychicznemu. W niektórych przypadkach konieczne jest włączenie leczenia, np. przeciwlękowego. Dobre efekty przynosi zwykle rozmowa z psychologiem lub terapeutą. Wiele osób nie potrafi bowiem szczerze porozmawiać o swoich problemach z bliskimi. Kontakt ze specjalistą może im bardzo pomóc.
Czasami wystarczająca okazuje się nawet rozmowa telefoniczna. Z myślą o osobach, które z różnych powodów nie mają możliwości bezpośredniego kontaktu z psychologiem, powstał Kryzysowy Telefon Zaufania. Wystarczy zadzwonić pod numer 116 123.
CZYTAJ TAKŻE:
Depresja. Cztery sygnały świadczące o tym, że bliski potrzebuje pomocy
