Produkty, które zawierają histaminy. Osoby z nietolerancją histaminy powinny na nie uważać

Histamina to organiczny związek chemiczny, który pełni bardzo ważną rolę w naszym organizmie. Jest to biogenna amina, co oznacza, że jest produkowana wewnątrz organizmów żywych. Histamina pełni szereg funkcji związanych głównie z regulacją reakcji immunologicznych, procesami zapalnymi, regulacją przepuszczalności naczyń krwionośnych, procesami trawiennymi i innymi procesami fizjologicznymi.

Histamina jest jednym z głównych mediatorów reakcji alergicznych. W odpowiedzi na alergeny, np. pyłki, sierść zwierząt czy jad owadów, komórki tuczne (specjalne komórki układu immunologicznego) uwalniają histaminę. To powoduje rozszerzenie naczyń krwionośnych, zwiększenie przepuszczalności ścian naczyń, co prowadzi do objawów alergii takich jak obrzęk, świąd i katar.

Histamina odgrywa także rolę w wielu procesach fizjologicznych takich jak regulacja snu, czynności żołądka (produkcja kwasu żołądkowego) i procesy odpornościowe.

W przypadku urazów lub infekcji histamina jest uwalniana w odpowiedzi na bodźce zapalne. Pomaga w przyciąganiu komórek odpornościowych do obszarów zainfekowanych lub uszkodzonych.

Histamina wpływa także na przepuszczalność ścian naczyń krwionośnych, co ma znaczenie w procesach zapalnych. Istnieje wiele receptorów histaminowych w organizmach, głównie H1, H2, H3 i H4, które różnią się miejscem występowania i funkcją. Leki antyhistaminowe są powszechnie stosowane w leczeniu objawów alergii, ponieważ blokują działanie histaminy na jej receptory, zmniejszając tym samym objawy alergiczne.

Histamina pełni istotną rolę w wielu procesach organizmu. Może ona jednak prowadzić do niepożądanych objawów u niektórych osób, zwłaszcza gdy dochodzi do zaburzeń w równowadze między produkcją a degradacją tej substancji. Nietolerancja histaminy może wynikać z różnych czynników, ale jednym z kluczowych jest niedobór lub osłabione działanie enzymu diaminooksydazy (DAO).

DAO jest enzymem, który odpowiada za rozkład histaminy dostarczonej z pokarmem. Gdy jego aktywność jest ograniczona, może dochodzić do gromadzenia się histaminy we krwi, co może prowadzić do bólów głowy, problemów z układem pokarmowym czy reakcji skórnych. 

Niedobór DAO lub osłabione jego działanie mogą wynikać z różnych czynników - genetycznych predyspozycji, chorób układu pokarmowego, stosowania niektórych leków czy zaburzeń metabolicznych. Dieta również może odgrywać rolę, zwłaszcza gdy spożywane są produkty bogate w histaminę lub zawierające substancje wspierające jej uwalnianie.

Nietolerancja histaminy może manifestować się różnorodnymi objawami, które mogą być podobne do alergii lub reakcji alergicznych. Najczęściej są to:

• objawy skórne: świąd, zaczerwienienie skóry, pokrzywka;
• objawy układu pokarmowego: bóle brzucha, nudności, wymioty, biegunka;
• objawy układu oddechowego: katar, kichanie, duszność;
• objawy ogólne: bóle głowy, zmęczenie, złe samopoczucie.

Osoby z nietolerancją na histaminę mogą być bardziej podatne na objawy po spożyciu pokarmów bogatych w histaminę lub po ekspozycji na inne czynniki zwiększające poziom histaminy takie jak alkohol, niektóre leki czy stres.

Łagodzenie objawów nietolerancji na histaminę obejmuje unikanie pokarmów i substancji, które zwiększają poziom histaminy, a także stosowanie leków przeciwhistaminowych. W przypadku poważnych reakcji ważne jest skonsultowanie się z lekarzem, który może zalecić odpowiednie leczenie.

Histamina jest syntezowana wewnątrz organizmu, głównie w komórkach układu odpornościowego takich jak bazofile, mastocyty oraz makrofagi. Jest przechowywana w tych komórkach i uwalniana w odpowiedzi na różne bodźce, jak alergeny czy urazy. Pewne bakterie w przewodzie pokarmowym mogą także produkować histaminę. Ponadto histamina może być dostarczana do organizmu wraz z dietą. Najwięcej histaminy zawierają:

• produkty fermentowane - kiszona kapusta, ogórki kiszone, kefir, jogurt, kiszone ryby;
• produkty mięsne - zwłaszcza te poddane długotrwałemu przechowywaniu lub fermentacji, takie jak wędliny, kiełbasy, szynki, wędzone ryby;
• niektóre owoce - truskawki, maliny, winogrona, kiwi;
• niektóre warzywa - pomidory, bakłażany, szpinak;
• produkty zawierające drożdże - takie jak pieczywo świeże z drożdżami, niektóre herbatniki;
• napoje alkoholowe - szczególnie czerwone wino, piwo;
• niektóre sery - zwłaszcza te dojrzewające długo, takie jak sery pleśniowe;
• niektóre ryby - zwłaszcza te przechowywane długo, takie jak makrela, sardynki, tuńczyk.

Leki antyhistaminowe blokują po prostu receptory histaminowe, co zmniejsza reakcję organizmu na histaminę. Dzięki temu komórki człowieka nie reagują na jej działanie.

Należy przy tym pamiętać, że leki antyhistaminowe mogą powodować różne skutki uboczne. Zaliczamy do nich m.in:

• senność - to jedno z najczęstszych działań ubocznych leków antyhistaminowych, zwłaszcza tych z pierwszej generacji. Może to wpływać na zdolność do prowadzenia pojazdów lub obsługi maszyn;
• zmęczenie;
• zaburzenia koncentracji;
• suchość w ustach;
• problemy z układem pokarmowym;
• zawroty głowy.

Pamiętaj!

Przed rozpoczęciem stosowania leków antyhistaminowych zawsze zaleca się skonsultowanie się z lekarzem, aby dobór leku był odpowiedni dla indywidualnych potrzeb i aby uniknąć ewentualnych interakcji z innymi lekami.

CZYTAJ TAKŻE: 

Wodorowe testy oddechowe. Jak skutecznie wykryć nietolerancje pokarmowe?

Alergia pokarmowa, którą zobaczysz na skórze. Lista produktów do wykluczenia jest długa

Uczulenie na zimno występuje częściej, niż myślisz. Poznasz je po wysypce