Bakteryjne zapalenie skóry - jak leczyć wstydliwą dolegliwość?
Choroby skóry bywają wyzwaniem dla lekarzy dermatologów. Dla pacjentów to z kolei nie tylko przykre dolegliwości, ale często również brak akceptacji ze strony społeczeństwa. Warto wiedzieć, że nie każda choroba skóry jest zakaźna, a jeśli już, to do zarażenia dochodzi w sytuacjach szczególnych. Skąd bierze się bakteryjne zapalenie skóry i jak postępować w przypadku choroby?
Zapalenie bakteryjne skóry (zakażenie powierzchni lub głębszych warstw skóry przez chorobotwórcze patogeny) najczęściej kojarzy się z brakiem higieny osobistej pacjenta, jednak jest to błędne myślenie, bowiem do zakażenia dojść może u każdego - niezależnie od wieku, płci czy higieny.
Namnażające się bakterie na skórze stanowią zagrożenie dla organizmu, jeśli znajdą wrota, którymi wnikną w głębsze struktury skóry. Wystarczy otarcie naskórka, skaleczenie lub inne zmiany sączące na powierzchni skóry, by doszło do bakteryjnego zakażenia.
W zależności od rodzaju bakterii, inaczej będzie wyglądało zakażenie różą, a inaczej liszajcem. Zawsze jednak zakażenie bateryjne wymaga odpowiedniego leczenia i wdrożenia antybiotykoterapii.
Wyróżniamy zakażenia:
- ropne,
- gronkowcowe,
- paciorkowcowe,
- mieszane,
- różycę,
- łupież rumieniowy,
- promienice.
Do najczęściej występujących chorób bakteryjnych skóry można zaliczyć czyraki będące stanem zapalnym mieszków włosowych. W jego następstwie tkanki w otoczeniu mieszka ulegają obumarciu, z których tworzy się guzek. Następnie martwe tkanki odpadają, tworząc ubytek w skórze, a objawami jest obrzęk i ból miejsca zmienionego chorobowo.
Zapalenie mieszków włosowych również jest infekcją bakteryjną i występuje najczęściej na twarzy, tułowiu i kończynach. Objawia się licznymi pęcherzykami wypełnionymi ropą.
Liszajec zakaźny to ostra, zakaźna choroba - bardzo często występująca u dzieci. Na ciele pojawiają się ropne pęcherze, które następnie pękają i tworzą się strupy o żółtej barwie. Charakterystyczne w liszajcu jest to, że najczęściej atakuje twarz, a zmiany występują w okolicy nosa oraz ust chorego.
W przypadku atopowego zapalenia skóry pojawia się ubytek w warstwie ochronnej naskórka. Podczas zaostrzenia choroby, na skutek namnożenia bakterii, suche zmiany skórne mogą przerodzić się w zaognione, grudkowe rany, z których sączy się płyn surowiczy. Nadkażenie zmian atopowych wymaga zmodyfikowania dotychczasowego leczenia i wdrożenia antybiotyków oraz silniejszych preparatów, by złagodzić objawy chorobowe.
Osoby zmagające się ze zmianami skórnymi, oprócz dyskomfortu związanego z bólem i świądem skóry, nierzadko również wstydzą się brzydkich, szpecących zmian chorobowych - zwłaszcza tych umiejscowionych w widocznych miejscach - na dłoniach czy twarzy.
W przypadku zmian bakteryjnych konieczne jest wdrożenie antybiotykoterapii. Aby leczenie było skuteczne, lekarz powinien zalecić wykonanie wymazu z miejsca zmienionego. W ten sposób hoduje się bakterie w warunkach laboratoryjnych i dobiera odpowiednie antybiotyki, na które dane drobnoustroje nie są oporne. Oporność na antybiotyki powoduje, że proces leczenia jest nieskuteczny, a pacjent przez wiele tygodni zmaga się z dolegliwościami skórnymi.
Nietrudno jest przeoczyć objawy związane z bakteryjnym zapaleniem skóry. Do typowych należą:
- zaczerwienienie,
- obrzęk,
- ból w miejscu zmienionym chorobowo,
- pęcherze wypełnione ropą,
- krosty,
- gorączka i dreszcze.
Oprócz doboru antybiotyków, na które bakterie są wrażliwe i stosowania ich miejscowo, lekarz może zdecydować o antybiotykoterapii ogólnej, przyjmowanej doustnie.
Ponadto miejscowo stosuje się preparaty ze sterydami, by złagodzić obrzęk oraz ból, jaki towarzyszy zapaleniu skóry.
CZYTAJ TAKŻE:
