Nieoczywista przyczyna i objawy anemii. Wcale nie chodzi o poziom żelaza

Niedokrwistość, powszechnie znana jako anemia, to choroba najczęściej odmieniana przez przypadki pod gabinetem laboratoryjnego punktu pobrań. Można odnieść wrażenie, że wszyscy mamy anemię, mieliśmy anemię lub będziemy mieć anemię, jeśli tylko "nie upilnujemy sobie" poziomu żelaza. Tymczasem anemia to znacznie więcej niż niejedzenie buraczków i czerwonego mięsa, a jej występowanie nie jest spowodowane wyłącznie niedoborem żelaza. W dzisiejszym artykule kilka słów na temat tego, czym jest anemia, jakie są jej rodzaje i skąd się bierze.

Czym jest niedokrwistość (anemia)?

Niedokrwistość, znana powszechnie pod nazwą anemia, to grupa chorób, w której zmniejszeniu ulega stężenie hemoglobiny (Hb): u mężczyzn <13 g/dl, u kobiet <12 g/dl, u kobiet w ciąży <11 g/dl, a w połogu <10 g/dl. 

Ze względu na nasilenie wyróżnia się niedokrwistość:

  • łagodną: 10-12 g/dl (stężenie Hb),
  • umiarkowaną: 8-9,9 g/dl,
  • ciężką: 6,5-7,9 g/dl,
  • zagrażającą życiu: <6,5 g/dl.


Cechami wspólnymi wszystkich niedokrwistości są następujące objawy podmiotowe i przedmiotowe:

Reklama
  • osłabienie i męczliwość,
  • upośledzenie uwagi i koncentracji,
  • ból i zawroty głowy,
  • tachykardia i duszność,
  • bladość skóry i błon śluzowych, czasem zażółcenie.

Wyróżnia się trzy główne grupy niedokrwistości, ze względu na przyczynę powstania:

  • pokrwotoczne,
  • spowodowane upośledzeniem procesu powstawania erytrocytów,
  • spowodowane skróceniem czasu życia erytrocytów.

Niedokrwistość pokrwotoczna - kiedy występuje?

Niedokrwistością pokrwotoczną nazywamy niedobór erytrocytów (w konsekwencji - hemoglobiny), u podłoża którego leży krwawienie. Krwawienie to może odbywać się z różnych miejsc w ciele, może być łatwo dostrzegalne - zewnętrzne, oraz niewidoczne na zewnątrz - wewnętrzne. Bez względu na rodzaj krwawienia w niedokrwistości pokrwotocznej dochodzi do przerwania ciągłości naczyń i wypływu krwi z łożyska naczyniowego. Szczególnie groźne są niedokrwistości spowodowane krwotokiem wewnętrznym, ponieważ nie widać krwawienia, pacjent czuje się coraz gorzej, a nie ma ku temu uchwytnej przyczyny. Potrzeba dobrego klinicysty, który w porę zleci badania, aby uniknąć wykrwawienia, zagrażającego życiu.

Niedokrwistości pokrwotoczne cechują się charakterystycznym obrazem w badaniach laboratoryjnych:

  • ze względu na szybki upływ krwi dochodzi do spadku poziomu Hb i liczby erytrocytów;
  • w rozmazie krwi pojawiają się przenikające ze szpiku kostnego komórki erytroblastów - prekursory dojrzałych erytrocytów, które szpik kostny wypuszcza szybciej do krążenia ogólnego, aby zneutralizować deficyt erytrocytów;
  • zwiększa się liczba leukocytów;
  • występuje nadpłytkowość (zwiększenie liczby płytek krwi).

Niedokrwistości pokrwotoczne mogą być ostre i przewlekłe, jednak, niezależnie od przebiegu, znalezienie miejsca wypływu krwi z naczyń, zatrzymanie krwawienia i wdrożenie leczenia jest kluczowe dla uratowania życia pacjenta. Duży upływ krwi poza naczynia krwionośne może spowodować wstrząs hipowolemiczny wynikający z utraty objętości krwi krążącej, zagrażający zgonem.

Niedokrwistości spowodowane upośledzeniem wytwarzania erytrocytów

Ta grupa niedokrwistości obejmuje szerokie spektrum chorób, do których należą niedokrwistości:

  • niedoborowe,
  • hipoplastyczne,
  • aplastyczne,
  • dysplastyczne.

Najbardziej znana i najpowszechniejsza jest niedokrwistość niedoborowa, która występuje z powodu upośledzonej syntezy erytrocytów w szpiku kostnym, będącej pokłosiem niedostatecznego zaopatrzenia organizmu w substancje odżywcze, potrzebne w procesie erytropoezy. Należą do nich:

  • żelazo (najbardziej znane),
  • witamina B12,
  • kwas foliowy,
  • miedź.

Możemy zatem cierpieć na anemię, pomimo żelaza "w normie", np. w wyniku niedoboru witaminy B12, o czym już niewielu z nas pamięta, a może i niewielu wie. 

Niedokrwistości niedoborowe cechuje charakterystyczny obraz mikroskopowy: w niedoborze żelaza pojawiają się zniekształcone, małe erytrocyty - mikrocyty, w niedokrwistości z niedoboru B12 lub kwasu foliowego - makrocyty, czyli zbyt duże erytrocyty. Dlatego często można się spotkać z określeniem niedokrwistości mikro- i makrocytarnych, jako doprecyzowanie określenia niedokrwistości niedoborowych.

Niedokrwistość aplastyczna występuje rzadko, w przebiegu aplazji szpiku kostnego. Aplazja może być spowodowana napromieniowaniem (np. w radioterapii) lub zatruciem, a także niektórymi lekami. Niedokrwistość taka charakteryzuje się prawidłowym kształtem erytrocytów, które zawierają odpowiednie ilości hemoglobiny, jednak w zmniejszonej liczbie. Liczba erytrocytów stale spada, w wyniku czego, pomimo wysycenia komórek hemoglobiną, spada ilość hemoglobiny i zmniejsza się hematokryt (procentowy odsetek krwinek czerwonych).

Niedokrwistość hipoplastyczna występuje ekstremalnie rzadko jako wynik zaniku tłuszczowego w szpiku kostnym. Szpik zastępowany jest przez komórki niemające możliwości wytwarzania składników krwi, w związku z czym spada produkcja nie tylko erytrocytów, ale także innych krwinek. Niedokrwistość tę charakteryzuje spadek liczby wszystkich komórek krwi i poważne upośledzenie odporności, a także rozchwiane parametry morfologii.

Niedokrwistość dysplastyczna charakteryzuje się wieloma, ciężkimi i specyficznymi, zmianami, występującymi w przebiegu zespołów mielodysplastycznych, związanych z uszkodzeniem szpiku.

Niedokrwistości spowodowane skróceniem czasu przeżycia erytrocytów

W tej różnorodnej grupie chorób znajdują się niedokrwistości wrodzone i nabyte, a także hemoglobinopatie. Wrodzone niedokrwistości, w których erytrocyty przeżywają krócej niż zwykle, związane są z upośledzeniem budowy erytrocytów lub zawartości enzymów w erytrocytach. Do niedokrwistości nabytych w tej grupie zalicza się hemoglobinurię oraz upośledzenie erytrocytów jako pokłosie zakażenia wirusowego lub bakteryjnego, np. paciorkowcem anginy.

Hemoglobinopatie to choroby, w których upośledzona jest budowa hemoglobiny, co pociąga za sobą niewydolność erytrocytów i skrócenie ich czasu przeżycia. Należą tu talasemia czy anemia sierpowata.

Niedokrwistości chorób przewlekłych, czyli jakie?

Niedokrwistości chorób przewlekłych to taki rodzaj anemii towarzyszącej, do której dochodzi w wyniku postępowania chorób przewlekłych. Charakteryzują się zmniejszeniem liczby erytrocytów i retikulocytów, niskim stężeniem żelaza i transferyny, ale wysokim stężeniem ferrytyny. Ujawniają się po pojawieniu się objawów choroby podstawowej.

Jakie badania na anemię wykonać?

Przede wszystkim należy oznaczyć: żelazo, ferrytynę, transferynę, zdolność wiązania żelaza, poziom witaminy B12 i kwasu foliowego. Należy wykonać morfologię, najlepiej z rozmazem. W przypadku występowania objawów, które mogą towarzyszyć anemii, oraz z wynikami badań w celu interpretacji należy zwracać się do klinicystów. I tutaj, jak w przypadku wielu innych badań, samemu trudno będzie coś ustalić, a na pewno samemu nie można się zdiagnozować.

Źródła:

Praca zbiorowa, Interna Szczeklika 2023, Medycyna Praktyczna, Kraków 2023.

https://www.mp.pl/pacjent/hematologia/choroby/152170,niedokrwistosc-anemia.

CZYTAJ TAKŻE: 

Czego nie należy robić przed badaniem krwi? Nie chodzi tylko o jedzenie

Mokra poduszka po nocy? Zbadaj poziom witaminy D, tarczycę i trzustkę

Znasz swoją grupę krwi? Zawiera ważną informację o twoim organizmie                               

INTERIA.PL

W serwisie zdrowie.interia.pl dokładamy wszelkich starań, by przekazywać wyłącznie sprawdzone, rzetelne informacje o objawach i profilaktyce chorób, bo wierzymy, że świadomość i wiedza w tym zakresie pomogą dłużej utrzymać dobre zdrowie.
Niniejszy artykuł nie jest jednak poradą lekarską i nie może zastąpić diagnostyki i konsultacji z lekarzem lub specjalistą.

Reklama
Reklama
Reklama
Reklama
Reklama
Strona główna INTERIA.PL