Świerzbowiec ludzki - sposoby zarażenia i objawy
Świerzbowiec ludzki (Sarcoptes scabiei) to pasożyt wywołujący chorobę skóry zwaną świerzbem. Należy do grupy roztoczy i nie powinien przekraczać długości 0,4mm, a więc nie jest widoczny gołym okiem. Rozmnaża się w naskórku, gdzie składa jaja i bytuje. Ich odchody powodują zaczerwienienie skóry i silne swędzenie.
Wszelki kontakt z chorym na świerzb i z przedmiotami, na których znajdują się tego typu roztocza, może zakończyć się zarażeniem.
Zdarza się, że wystarczy kontakt w autobusie z taką osobą lub przejazd wagonem sypialnym w pociągu. Nie brud wywołuję tę chorobę, ale brak dostatecznej higieny oraz używanie cudzych rzeczy sprzyja jej powstawaniu.
- kontakt z chorym naskórkiem (podanie ręki, przytulanie)
- kontakty intymne
- spanie w pościeli, gdzie spała osoba zakażona świerzbem
- używanie wspólnych ręczników i innych przedmiotów, z którymi kontakt miała osoba chora
- używanie odzieży chorego.
Świerzbowiec ludzki zagnieżdża się przeważnie w miejscach zgięć i okolicach ciała mniej dostępnych: pachwiny, zgięcia łokci, dłonie, podeszwowa część stóp.
Samica drąży w naskórku nory i składa tam jaja, wylęgające się larwy tworzą kolejne tunele. Pierwsze objawy pojawiają się po około 3-6 tygodniach od zarażenia. Jest to wysypka, zaczerwienienie skóry oraz uporczywe swędzenie.
Drapanie sprzyja roznoszeniu choroby po całym ciele oraz nadkażeniom wtórnym, dlatego bardzo ważne jest zminimalizować ten odruch.
