Kirstie Alley walczyła z rakiem jelita grubego. Przez długi czas choroba może nie dawać wyraźnych objawów

Kirstie Alley to dla wielu sympatyczna Mollie Jensen z komedii "I kto to mówi". To ta rola przyniosła jej największą popularność, jednak lista produkcji, w których wystąpiła, jest znacznie dłuższa. Znajduje się na niej m.in. film "Star Trek II: Gniew Khana" (to był jej debiut), serial "Północ-Południe" czy choćby sitcom "Zdrówko". Za rolę w tym ostatnim otrzymała nagrodę Emmy i Złoty Glob. Druga nagroda Emmy przypadła jej za rolę w filmie "Matka Davida". Alley nie poprzestała na aktorstwie - była też scenarzystką i producentką telewizyjną i filmową (więcej na temat jej kariery piszemy TUTAJ).

Alley zmarła 5 grudnia. Miała 71 lat. Informację o śmierci aktorki przekazały jej dzieci. "Z przykrością informujemy, że nasza niezwykła, zawzięta i kochająca mama odeszła po walce z rakiem, który niedawno u niej wykryto. Była otoczona przez najbliższą rodzinę i walczyła z wielką siłą, pozostawiając nas z przekonaniem o jej niekończącej się radości z życia. Tak jak była ikoniczną postacią na ekranie, była jeszcze bardziej niezwykłą matką i babcią" - napisały w oświadczeniu. 

Jak wskazali bliscy Alley, leczyła się ona w Moffitt Cancer Center w mieście Tampa na Florydzie. Zabrakło jednak informacji, jaka dokładnie choroba nowotworowa przyczyniła się do jej śmierci. Udało się to ustalić magazynowi "People". Dziennikarze dotarli do dzieci Alley i dowiedzieli się, że u aktorki zdiagnozowano raka jelita grubego. Wcześniej chorowała ona na depresję, walczyła z otyłością, głośno mówiło się także o jej uzależnieniu od narkotyków, alkoholu i operacji plastycznych.

Nowotwór jelita grubego jest wynikiem niekontrolowanego wzrostu komórek w obrębie jednej z części jelita grubego. Najdłuższym jego odcinkiem jest okrężnica i to tej części jelita miała dotyczyć choroba Alley. 

Około 90 proc. przypadków raka jelita grubego stanowi gruczolakorak. W Stanach Zjednoczonych rak jelita grubego jest trzecim najpowszechniejszym pod względem występowania nowotworem. W Europie również jest w czołówce najczęściej diagnozowanych. W Polsce to drugi najczęściej występujący nowotwór złośliwy i druga najczęstsza przyczyna zgonów z powodu chorób nowotworowych. Każdego roku rozpoznawany jest u 19 tys. Polaków, a codziennie z jego powodu umiera 35 osób.

Wyodrębnia się dwie grupy zachorowań na raka jelita grubego - zachorowania sporadyczne (niezwiązane z obciążeniem genetycznym/rodzinnym) i zachorowania rodzinne będące następstwem mutacji niektórych genów.

Większość przypadków raka jelita grubego dotyczy osób powyżej 50. roku życia. Eksperci alarmują jednak, że choruje coraz więcej osób młodszych. Z tego powodu The United States Preventive Services Task Force (The USPSTF) - amerykańska organizacja zajmująca się promocją działań prewencyjnych w ochronie zdrowia - zaleciła w maju ub.r. rozpoczynanie badań przesiewowych w kierunku raka jelita od 45. roku życia.

Do czynników zwiększających ryzyko zachorowania na raka jelita grubego, poza wiekiem, zalicza się też:

• choroby zapalne jelit (wrzodziejące zapalenie jelita grubego - 20-krotny wzrost ryzyka zachorowania i choroba Leśniowskiego-Crohna - trzykrotny wzrost ryzyka),
• zespół metaboliczny (nadciśnienie, otyłość, cukrzyca, hipertriglicerydemia, niski poziom lipoprotein o dużej gęstości - HDL),
• palenie tytoniu,
• nadużywanie alkoholu,
• niską aktywność fizyczna,
• złą dietę (ubogobłonnikowa, bogatotłuszczowa, wysokokaloryczna, uboga w wapń),
• dodatni wywiad w kierunku występowania polipów gruczolakowych lub raka jelita grubego,
• predyspozycje genetyczne i uwarunkowania rodzinne,
• operację usunięcia pęcherzyka żółciowego,
• przebytą radioterapię w obrębie jamy brzusznej.

Objawy raka jelita grubego zależą od lokalizacji i stopnia zaawansowania nowotworu. Choroba zwykle rozwija się powoli i jest bardzo podstępna, gdyż we wczesnych stadiach jej symptomy są z reguły niespecyficzne i sugerują inne, mniej groźne dolegliwości. Zdarza się też, że we wczesnym stadium nowotwór nie daje żadnych niepokojących objawów. To wszystko przekłada się na to, że rak jelita grubego diagnozowany jest zazwyczaj bardzo późno, co pogarsza rokowania.

Jakie objawy może powodować rak jelita grubego? Zaniepokoić powinny:

• krew w stolcu,
• krwawienia po oddaniu stolca,
• zmiana rytmu wypróżnień,
• naprzemienne biegunki i zaparcia,
• bóle i skurcze brzucha,
• uczucie niepełnego wypróżnienia,
• parcie na stolec z niemożnością oddania stolca,
• bolesne parcie na stolec,
• ołówkowate stolce (stolec uformowany, o bardzo wąskiej średnicy),
• narastające wzdęcia,
• nudności, wymioty,
• niezamierzone chudnięcie,
• łatwe męczenie, ogólne osłabienie.

Większość chorych na raka jelita grubego zbyt późno szuka pomocy. Jak przyznają lekarze, w większości przypadków (nawet 80 proc.) nowotwór jest już zaawansowany, a szanse na jego wyleczenie drastycznie wtedy spadają. Wstyd i strach sprawiają, że unikamy badań, które raka jelita grubego pozwalają wykryć. A nowotwór ten, jeśli zostanie zdiagnozowany odpowiednio wcześnie, ma szansę na całkowite wyleczenie.

Metoda leczenia zależy od stopnia zaawansowania nowotworu. Tą podstawową jest zabieg chirurgiczny, który polega na usunięciu guza.

Zastosowanie znajdują również chemioterapia, a także niekiedy radioterapia. Są to metody mające na celu zmniejszenie guza przed operacją lub usunięcie z organizmu pozostałych po zabiegu komórek nowotworowych. W leczeniu nowotworów jelita grubego, przed operacją, jak i po niej, wykorzystuje się też nowoczesne ukierunkowane leczenie molekularne.

CZYTAJ TAKŻE: 

Tenesmus jako objaw nowotworu jelita grubego

Sześć powodów, by zbadać jelito grube

Czarna herbata, czekolada i jagody mogą przyczyniać się do rozwoju nowotworów