Napad może pojawić się w trakcie oglądania serialu. Czym jest epilepsja fotogenna?
Epilepsja fotogenna lub padaczka fotogenna, to napady charakterystyczne dla padaczki, wywołane wrażliwością na gwałtowne bodźce świetlne oraz na niektóre wzory geometryczne. Najczęściej choroba dotyka dzieci i młodzież, u dorosłych epilepsja światłoczuła występuje zdecydowanie rzadziej. Jak sama nazwa wskazuje, wywołują ją bodźce świetle, na które jesteśmy narażeni każdego dnia. Jak objawia się ta choroba, jak kontrolować atak i czy można ją wyleczyć?
W realnym życiu do wywołania napadu epilepsji fotogennej wystarczy migoczący obraz na ekranie komputera czy telewizora, światła karetek czy wozów strażackich. Nawet wzory geometryczne o intensywnych kolorach mogą indukować napad u niektórych chorych.
Napad padaczki trwa około 2-3 minuty. Poprzedza go aura padaczkowa, czyli zwiastun napadu.
Do najczęstszych objawów aury należą:
- rozdrażnienie,
- problemy z koncentracją,
- zaburzenia snu,
- ból brzucha i głowy.
Sam napad objawia się drgawkami z wyprężeniem ciała. Dochodzi do utraty przytomności, zasinienia skóry i mimowolnego oddawania moczu przez chorego.
Inne towarzyszące epilepsji fotogennej objawy są już osobnicze, czyli typowe dla danej osoby. Mogą to być zaburzenia narządów zmysłu (wzroku, słuchu, smaku i węchu) oraz zaburzenia mowy. Po ataku mogą wystąpić zachowania agresywne oraz tzw. splątanie, czyli chaotyczny sposób myślenia i mówienia, nieadekwatny do rzeczywistości. Bardzo często po ataku występuje ból głowy i objawy trzewne, jak szybkie bicie serca, rozszerzone źrenice oraz nudności.
Diagnozę epilepsji fotogennej stawia neurolog lub epileptolog na podstawie: wywiadu medycznego, badania EEG, tomografii lub rezonansu magnetycznego oraz badań krwi.
Poza tym wskazane są badania genetyczne, czyli analiza genów powiązanych z padaczką, z wykorzystaniem technologii NGS, czyli Sekwencjonowania Nowej Generacji. Do badania pobierana jest krew pacjenta lub wymaz z policzka.
Atakom najlepiej zapobiegać poprzez unikanie stymulacji świetlnej przy korzystaniu z telewizora lub komputera, poprzez umieszczenie monitorów w odległości co najmniej trzy- czterokrotnie większej od przekątnej ekranu. Pomieszczenie powinno być na tyle dobrze oświetlone, by zniwelować ewentualne kontrasty między ekranem a pomieszczeniem. Pomaga też ustawienie świecącej lampki za telewizorem.
Ważny jest też czas spędzany przed monitorem, bowiem dłuższy niż 30 minut, grozi wywołaniem napadu. Pacjentom chorym na padaczkę może pomóc stosowanie okularów spolaryzowanych oraz małych, 12-calowych monitorów o wysokiej częstotliwości odświeżania (100 Hz).
Osoby chorujące na padaczkę powinny unikać stresu, zmęczenia i dbać o dobry sen. Warto dbać o regularną aktywność fizyczną i dobrze zbilansowaną dietę.
Leczenie epilepsji fotogennej polega na podawaniu leków przeciwpadaczkowych, które zmniejszają częstość i intensywność napadów. Leki nowej generacji nie wywołują zbyt wielu skutków ubocznych. Z wiekiem napady mogą się wyciszyć, aż do zupełnego zaniku.
U osób, które nie reagują na leki, wykonuje się zabiegi neurochirurgiczne oraz wszczepia urządzenie umożliwiające kontrolowaną stymulację nerwu błędnego
Niektórzy pacjenci korzystają z urządzenia typu np. VNS (ang. Vagus Nerve Stimulation), które przyczynia się do zwiększenia poziomu neuroprzekaźników w mózgu, przez co zmniejsza się ryzyko wystąpienia napadów.
CZYTAJ TAKŻE:
Częste deja vu i "wyłączanie się"? Objawy wskazują na chorobę mózgu
Syndrom Alicji w Krainie Czarów brzmi bajkowo, ale bajką nie jest. Jak się objawia?
Najdziwniejsze usterki mózgu: przerażające choroby psychiczne
