Doskonałe źródło witaminy C, żelaza i błonnika. Unikaj w jednym przypadku

Brokuły zaliczają się do warzyw z rodziny krzyżowych Brassicaceae. Wywodzą się z dzikiej gorczycy Brassica Oleracea, która występowała na wybrzeżu Morza Śródziemnego. Warzywa są bogate w witaminy, minerały i błonnik. Wykazują też działanie przeciwnowotworowe.

Brokuły mają zieloną i kulistą główkę, która jest złożona z niedużych pąków kwiatowych o przyjemnym smaku. Jadalna jest cała roślina, również otaczające ją liście i łodygi. W polskich warunkach klimatycznych uprawia się następujące odmiany brokuła: Batory i Monrello.

Warto wiedzieć, że brokuły nie rosły w "dzikich" warunkach. Stworzono je w XVI w. z wybranych gron kwiatowych we Włoszech. Następnie wprowadzono do Anglii i Ameryki w XVIII w. Co ciekawe, brokuły są pokrewne z innymi warzywami pochodzącymi od gorczycy Brassica Oleracea: jarmużem, kapustą i brukselką. 

Czytaj również: Tak Polacy oszukują na L4. Lekarka wyjawia, co słyszy od pacjentów

W 100 gramach brokułów znajduje się jedynie 34 kalorii. Pochodzą one z białka i węglowodanów. Na podwyższenie kaloryczności warzywa może wpłynąć sposób obróbki, szczególnie jeśli brokuły się usmaży na oleju lub oliwie.

Brokuły są nie tylko niskokaloryczne, ale także mają niski wskaźnik indeksu glikemicznego. Spożywanie warzywa nie wpłynie negatywnie na poziom glukozy we krwi. Dlatego brokuły mogą być włączone do jadłospisu osób chorych na cukrzycę. Ponadto zawierają dużą ilość błonnika, regulującego wchłanianie glukozy z jedzenia. Indeks glikemiczny brokułów to 15. 

Brokuły zawierają dużo witaminy C. Kwas askorbinowy jest silnym przeciwutleniaczem i wspiera pracę układu odpornościowego. W 100 gramach brokułów znajduje się ok. 89,2 mg witaminy C. Jest to aż 99 proc. dziennego zapotrzebowania.

W brokułach znajduje się również witamina K, która pomaga utrzymać zdrowie kości i krwi. Na 100 g warzywa przypada ok. 101,6 mikrogramów witaminy K. Jest to ok. 85 proc. dziennego zapotrzebowania.

Brokuły zawierają też kwas foliowy, potas, mangan, magnez i fosfor. W warzywach znajduje się również wiele związków roślinnych. Jednym z najsilniejszych jest sulforafan, który występuje w kiełkach brokułów. To silny przeciwutleniacz o działaniu antybakteryjnym.

Czytaj również:  Pij na czczo każdego dnia. Poprawisz metabolizm i pokonasz zaparcia

Brokuły, ale także i inne warzywa z rodziny krzyżowych: kapusta, brokuły, kalafior, brukselka, kalarepa i jarmuż, zawierają naturalne związki wolotwócze. Goitrogeny działają w negatywny sposób na wiązanie jodu. Pierwiastek nie może być wykorzystany do prawidłowej syntezy hormonów tarczycy.

Brokuły w większych ilościach nie powinny być też spożywane przez osoby z zespołem jelita drażliwego, u których fruktoza powoduje pojawianie się przykrych dolegliwości. Nie powinno się też jeść brokułów, które są zielone lub fioletowe na brzegach. To oznaka kwitnienia, warzywa są wtedy niezdatne do jedzenia.

Sposób przygotowania brokułów do jedzenia może mieć wpływ na zawartość poszczególnych składników odżywczych. Za sprawą gotowania można wytrącić z warzyw witaminę C i związki przeciwutleniający - glukozynolany. Jednak gotowanie pozytywnie wpływa na wchłanianie beta-karotenu. 

Trudno stwierdzić, która wersja przygotowania warzywa jest zdrowsza. Surowe brokuły owszem, zawierają więcej witaminy C i glukozynolanów w porównaniu z gotowanymi, jednak trudniej się je trawi. Ma na to wpływ ich twarda struktura. Najlepszym rozwiązaniem jest regularne spożywanie zarówno gotowanych, jak i surowych brokułów.

Czytaj również:

Obowiązkowe w diecie. Chronią przed rakiem, alzheimerem i cukrzycą

Choroby autoimmunologiczne. Kiedy organizm traktuje siebie jak wroga

Owoce nie dostarczają cennej witaminy. Sięgaj po pieczarki, jajka i jogurty