Co utrudnia wchłanianie witaminy D? Na liście m.in. leki i inne witaminy

Nie tak dawno naukowcy z Brigham and Women's Hospital (USA) donosili, że osoby z wyższym BMI wykazywały słabszą odpowiedź na suplementację witaminy D. Suplementacja zwiększała większość biomarkerów związanych z metabolizmem witaminy D u uczestników badania niezależnie od ich wagi, jednak wzrosty były znacznie mniejsze u osób z podwyższonym BMI. "Badanie to rzuca światło na to, dlaczego obserwujemy 30-,40-procentowe zmniejszenie liczby zgonów z powodu raka, chorób autoimmunologicznych i innych dzięki suplementacji witaminy D wśród osób z niższym BMI, ale minimalne korzyści u osób z wyższym BMI, co sugeruje, że możliwe jest osiągnięcie korzyści w całej populacji dzięki bardziej spersonalizowanemu dawkowaniu witaminy D" - wskazywała dr JoAnn E. Manson, szefowa Wydziału Medycyny Prewencyjnej w Brigham. 

Badacze zwracają uwagę, że w tkance tłuszczowej osób otyłych dochodzi do sekwestracji (magazynowania) witaminy D, co wiąże się z jej upośledzoną biodostępnością. Ponadto osoby otyłe często z powodu dyslipidemii stosują leki obniżające stężenie cholesterolu, które dodatkowo upośledzają wchłanianie witaminy D z przewodu pokarmowego.

Wiele chorób, nie tylko chorób układu pokarmowego, wiąże się z zaburzeniami wchłaniania i metabolizmu witaminy D. Ma to miejsce np. w chorobach wątroby (witamina D ulega przemianom do swojego aktywnego metabolitu m.in. właśnie w wątrobie) czy w przypadku nieswoistych zapaleń jelit (do grupy nieswoistych zapaleń jelit zalicza się m.in. wrzodziejące zapalenie jelita grubego i chorobę Leśniowskiego-Crohna). Do niedoborów witaminy D predysponuje też np. przewlekłe zapalenie trzustki. 

Nieodpowiedni poziom witaminy D często obserwuje się także u osób z celiakią (nazywaną też chorobą trzewną). Niedobory witaminy D, a w konsekwencji wapnia w przypadku celiakii mogą wynikać z zaburzeń wchłaniania spowodowanego uszkodzeniem nabłonka jelit. Zauważa się również, że pewną rolę odgrywa też unikanie przez te osoby spożywania produktów mlecznych - ze względu na nietolerancję laktozy, która często współtowarzyszy celiakii. 

Do powyższej listy chorób należy zaliczyć też mukowiscydozę i choroby nerek.

Badania potwierdziły rolę witaminy E w upośledzaniu wchłaniania witaminy D. Wyniki: wchłanianie zmniejszone o 15 proc. przy średnim stężeniu witaminy E i o 17 proc. przy wysokim stężeniu witaminy E. Badania wykazały również, że wysokie stężenie witaminy A zmniejsza biodostępność witaminy D o 30 proc. Jednakże mechanizmy, za sprawą których utrudnia ona wchłanianie witaminy D, pozostają nieznane i wymagają dalszych badań.

Niektóre leki mogą wpływać na sposób, w jaki organizm rozkłada lub wchłania witaminę D. Do grupy leków przyspieszających metabolizm witaminy D zalicza się m.in. leki przeciwpadaczkowe, leki stosowane po przeszczepieniach czy w terapii AIDS. Poza tym do czynników ryzyka niedoboru witaminy D należy przewlekłe stosowanie glikokortykosteroidów. Wspomnieliśmy też wyżej o lekach obniżających stężenie cholesterolu (upośledzających wchłanianie witaminy D z przewodu pokarmowego). Na upośledzone wchłanianie/wykorzystanie witaminy D wpływają też m.in. środki zobojętniające kwas solny.

CZYTAJ TAKŻE: 

Witaminę D brać rano czy wieczorem? Kiedy lepiej podziała?

Przyjmował codziennie olbrzymie dawki witaminy D. Niepokojące objawy zauważył po miesiącu

Owoce nie dostarczają cennej witaminy. Sięgaj po pieczarki, jajka i jogurty