Spis treści:
- Czym jest obturacja i skąd bierze się POChP?
- Kulminacja przypadków POChP w Polsce
- Bagatelizują objawy, uznając je za skutek uboczny
- Test wchodzenia po schodach oceni wydolność płuc
- POChP skraca życie nawet o 10 lat
- POChP to choroba postępująca i nieuleczalna
Czym jest obturacja i skąd bierze się POChP?
Przewlekła obturacyjna choroba płuc polega na utrudnionym przepływie powietrza w drogach oddechowych ze względu na toczący się, przewlekły stan zapalny oraz skurcz oskrzeli. Najczęstszą przyczyną występowania POChP jest palenie papierosów. Dym tytoniowy i zawarte w nim substancje smoliste drażnią błonę śluzową oskrzeli, której dochodzi do wzrostu komórek zapalnych. Te komórki z kolei wydzielają substancje, które niszczą płuca w okolicy drobnych oskrzelików.
Innymi czynnikami, które mogą wywołać POChP, są:
- bierne palenie,
- długotrwałe narażenie na zanieczyszczone powietrze,
- narażenie zawodowe (górnictwo, hutnictwo, przemysł drzewny, papierniczy),
- czynniki genetyczne.
Kulminacja przypadków POChP w Polsce
Przewlekła obturacyjna choroba płuc jest trzecią, najczęstszą przyczyną zgonu w Polsce, jednak wciąż społeczeństwo nie zdaje sobie sprawy, jak poważną i utrudniającą codzienne funkcjonowanie chorobą jest POChP.
Lekarze wskazują, że aktualnie mierzą się z kulminacją przypadków zachorowań, bowiem właśnie teraz chorują ci, którzy w poprzednich latach ulegli modzie palenia papierosów. W czasach PRL-u ponad 2/3 mężczyzn paliło papierosy. Obecnie od nikotyny uzależniona jest zdecydowana mniejszość społeczeństwa, jednak wciąż regularnych palaczy w Polsce jest 30 proc. mężczyzn i 27 proc. kobiet.
To sprawia, że przypadki zachorowań będą stale się pojawiały, bowiem od momentu rozpoczęcia palenia papierosów, do pierwszych objawów przewlekłej obturacyjnej choroby płuc mija około 20 lat.
Bagatelizują objawy, uznając je za skutek uboczny
Największym problemem w rozpoznaniu POChP jest bagatelizowanie objawów przez pacjentów, u których w początkowej fazie pojawia się zadyszka przy aktywności fizycznej oraz kaszel, do którego się przyzwyczajają, uznając go za efekt uboczny palenia. Z łagodną postacią choroby - jak podają szacunkowe dane - w Polsce żyje nawet 80 proc. pacjentów, nie wiedząc, że są chorzy.
Początkowo chorzy zauważają, że zadyszka pojawia się przy ćwiczeniach fizycznych, truchcie czy podczas wchodzenia po schodach. W związku z tym, że choroba zaczyna manifestować swoje objawy po 40. roku życia, pacjenci wychodzą z założenia, że palenie oraz wiek sprawiają, że mają prawo mieć już nie najlepszą kondycję. Takie usprawiedliwianie objawów sprawia, że pacjenci nie zgłaszają się do lekarza od razu, a dopiero po wielu miesiącach, a nawet latach uciążliwych dolegliwości, kiedy choroba jest już w zaawansowanym stadium.
Test wchodzenia po schodach oceni wydolność płuc
Dobrą metodą sprawdzenia kondycji płuc jest test wchodzenia po schodach w towarzystwie osoby będącej rówieśnikiem - może być to małżonek, rodzeństwo czy przyjaciółka. Kłopoty z dotrzymaniem tempa, zadyszka, szybsza męczliwość może świadczyć o słabszej wydolności płuc, co w połączeniu z paleniem papierosów, może być wskaźnikiem rozwoju POChP.
Duszność wysiłkowa pojawia się u osób, które mają problem z prawidłową wentylacją płuc. Pojawia się uczucie braku tchu, kołatanie serca, a nawet zawroty głowy czy omdlenia wynikające z niedotlenienia organizmu.
POChP skraca życie nawet o 10 lat
Pacjentów z POChP, z uwagi na zaburzenia wentylacji oraz niedotlenienie, dotykają choroby kardiologiczne, w tym niewydolność serca. Leczenie kardiologiczne, bez wdrożenia odpowiedniego leczenia pulmonologicznego, nie przyniesie pożądanych efektów terapeutycznych, bowiem pacjenci z POChP do końca życia muszą przyjmować leki rozszerzające oskrzela.
Aby leczenie przyniosło zamierzony efekt, pacjent z rozpoznaną chorobą POChP bezwzględnie musi zaprzestać palenia papierosów. Fakt, że choroba jest nieuleczalna nie oznacza, że jakość życia pacjenta nie może pozostać dobra przez długi czas.
Ponadto pacjenci muszą pamiętać o regularnej aktywności fizycznej, dostosowanej do jego możliwości i ogólnego samopoczucia. Wysiłek fizyczny poprawia wentylację płuc, wzmacnia mięsień sercowy, a zatem spowalnia rozwój choroby i pozwala na dłużej pozostać aktywnym.
Pacjenci z przewlekłą obturacyjną chorobą płuc żyją średnio o 10 lat krócej, niż pacjenci bez tej choroby, jednak wdrożenie leczenia pozwala na dłużej zachować im samodzielność i sprawność.
Zobacz również:
POChP to choroba postępująca i nieuleczalna
Przewlekła obturacyjna choroba płuc ma charakter postępujący i nie ma na nią skutecznego leku. Środki farmakologiczne, stosowane w przypadku chorych, to przede wszystkim leki rozszerzające oskrzela, leki wspomagające pracę układu sercowo-naczyniowego, a wraz z zaostrzeniem choroby - konieczna jest bierna tlenoterapia.
Utrudnieniem w leczeniu chorych często jest fakt, że nie zaprzestają oni palenia. Wraz z przyjmowanymi lekami, równolegle wciąż zażywają nikotynę, co pogarsza ich rokowania oraz ogólne samopoczucie.
Wraz z postępem choroby, chory ma ograniczone możliwości poruszania się, wychodzenia do sklepu, aż w końcu poruszania się po mieszkaniu, ponieważ każdy wysiłek powoduje duszność i brak możliwości złapania oddechu. W końcowej fazie choroby pacjenci wymagają stałej opieki i pomocy w codziennych czynnościach, takich jak toaleta czy karmienia.
Szacuje się, że w Polsce co roku z powodu POChP umiera ok. 15 tysięcy osób, znacznie częściej są to mężczyźni. Na całym świecie z kolei choroba doprowadza do śmierci ponad 3 milionów osób. Światowa Organizacja Zdrowia szacuje, że po 2060 roku co roku na całym świecie na POChP będzie umierało prawie 6 milionów ludzi.
CZYTAJ TAKŻE:
Astma to choroba na całe życie. Skąd się bierze i jak się objawia?
Astma burzowa. Nietypowa przypadłość wraz z nadejściem burzy
"Breathe", czyli siedem objawów raka płuc. Niektóre w ogóle nie kojarzą się z płucami
