Na odporność, kaszel, infekcje bakteryjne i trądzik. Przebój babcinej apteczki
Jeżówka purpurowa to urokliwa roślina, której kwiaty w odcieniach różu i purpury rozwijają się od lipca aż do września. Jest ona ceniona nie tylko ze względów ozdobnych, ale również ze względu na swoje właściwości lecznicze. Z jej korzeni i kwiatów można przygotowywać napary, które od dawna były tradycyjnie stosowane w celach wspierających układ odpornościowy i łagodzących objawy infekcji. Jak uprawiać jeżówkę purpurową, i jakie są jej właściwości? Sprawdź.
Jeżówka purpurowa (Echinacea purpurea) należy do rodziny astrowatych. Jest to popularna roślina ozdobna i lecznicza, pochodząca z obszarów wschodnich i centralnych Ameryki Północnej. Jeżówka purpurowa to roślina wieloletnia o łodydze wysokości 60-180 cm. Kwitnie od lipca do września. Jej owocem jest niełupka. Jeżówka purpurowa wytwarza krótkie kłącza z licznymi cienkimi korzeniami bocznymi. Występuje w Ameryce Północnej, w Europie i Azji, jako roślina uprawna i ozdobna, również w Polsce. Rośnie w stanie naturalnym w suchych lasach oraz na piaszczystych brzegach wód.
Jeżówka purpurowa znana jest ze swoich charakterystycznych, purpurowych kolorów i charakterystycznych kwiatów, które przyciągają owady zapylające.
Ziele i korzeń jeżówki zawierają m.in.:
- pochodne kwasu kawowego,
- flawonoidy,
- niewielkie ilości olejków,
- poliacetyleny,
- alkiloaminy,
- alikiloamidy,
- sole mineralne,
- polisacharydy.
Jeżówka purpurowa była już znana wśród plemion Indian północnoamerykańskich już w XVIII wieku. Używali jej do leczenia skutków ukąszeń przez węże, trudno gojących się ran i stanów gorączkowych. W XIX i XX wieku została spopularyzowana i stała się znanym lekiem roślinnym.
Substancje czynne zawarte w jeżówce purpurowej wspomagają naturalną odporność i poprawiają działanie systemu immunologicznego organizmu. Pobudzają również do działania limfocyty. Wyciągi z jeżówki wzmacniając ogólną odporność organizmu, zmniejszają podatność na infekcje bakteryjne i wirusowe. Surowcem zielarskim jest ziele jeżówki (Echinaceae herba) i korzeń jeżówki (Echinaceae radix).
Składniki aktywne obecne w jeżówce purpurowej, takie jak flawonoidy, mogą działać stymulująco na różne komórki układu odpornościowego, a także pomagają zwalczać szkodliwe działanie wolnych rodników. Ochrona komórek przed stresem oksydacyjnym może wspomóc ogólną odporność organizmu.
Wyciąg z jeżówki purpurowej może również pomóc przy infekcjach bakteryjnych i wirusowych. Dodatkowo, wykazuje ona korzystny wpływ na układ oddechowy. Stosowanie produktów zawierających jeżówkę purpurową może pomóc w skróceniu okresu trwania przeziębienia.
Dzięki swoim korzystnym właściwościom, jeżówka purpurowa znalazła także zastosowanie w kosmetyce, gdzie wchodzi w skład różnych preparatów do pielęgnacji ciała. Jednocześnie, można ją stosować samodzielnie poprzez przygotowanie naparów, czy dodatków do kąpieli.
- Ekstrakty z jeżówki purpurowej są często dodawane do kremów i balsamów do pielęgnacji skóry. Mogą one pomagać w łagodzeniu stanów zapalnych skóry.
- Dzięki swoim właściwościom przeciwzapalnym, jeżówka purpurowa może pomóc w łagodzeniu objawów trądziku.
- Jeżówka purpurowa może być pomocna dla osób z wrażliwą skórą, pomagając w jej łagodzeniu i redukcji podrażnień.
- Napary z jeżówki purpurowej są wykorzystywane do przygotowywania maseczek lub okładów na skórę. Pomagają one nawilżać i oczyszczać skórę.
- Dodanie ekstraktu z jeżówki purpurowej do kąpieli może pomóc w relaksacji i pielęgnacji skóry jednocześnie.
Na jeżówkę purpurową powinny uważać osoby, u których roślina ta wywołuje uczulenie. Ostrożność powinny także zachować osoby stosujące leki, mogące wchodzić w interakcję z jeżówką, a także kobiety w ciąży. Przed decyzją o ewentualnym przyjmowaniu suplementów lub stosowanie naparów z tej rośliny, ważne jest skonsultowanie się z lekarzem.
Jeżówka purpurowa wymaga gleby żyznej, w miarę wilgotnej i odkwaszonej. Podstawowym wymogiem jest staranne odkwaszenie ziemi i takie przygotowanie stanowiska, aby przez kilka lat zapewnić warunki do wegetacji roślin.
- Rośliny jeżówki purpurowej można sadzić wiosną lub jesienią.
- Rośliny te osiągają wysokość od 60 do 180 cm, dlatego ważne jest zachowanie odpowiedniej przestrzeni między nimi, aby mogły się rozwijać.
- W pierwszym roku po posadzeniu ważne jest regularne podlewanie, aby roślina dobrze się zakorzeniła. Później jeżówka purpurowa jest dość wytrzymała na susze, ale w okresach dłuższych braków opadów warto ją podlewać.
- Jeżówkę purpurową można rozmnażać poprzez podział starszych kęp wiosną lub jesienią.
- Charakterystyczne kwiaty jeżówki purpurowej przyciągają owady zapylające, a następnie przekształcają się w orzechy z puchem.
Ziele jeżówki zbiera się w II, III i IV roku uprawy. Ścina się całe ziele w okresie kwitnienia roślin w czerwcu i lipcu pierwszy raz, powtórnie ścina się zakwitające rośliny we wrześniu. Ziele suszy się w warunkach naturalnych. Po 3-4 latach pozyskiwania ziela można wykopywać korzenie. Korzenie zbiera się jesienią. Po wykopaniu oczyszcza się je i suszy w suszarce, gdzie temperatura nie przekracza 50°C.
1 łyżkę rozdrobnionych korzeni jeżówki purpurowej zalać szklanką wody. Zagotować i trzymać pod przykryciem na małym ogniu przez 10-15 minut. Odstawić na 15 minut. Pić po przecedzeniu 3 razy dziennie po pół szklanki w dolegliwościach górnych dróg oddechowych, w przeziębieniach, uporczywym kaszlu, grypie, stanach zapalnych jamy ustnej. Tak przygotowany wywar można stosować także zewnętrznie w postaci okładów na trudno gojące się rany, egzemy i wypryski skórne.
Źródło:
Mateusz Emanuel Senderski: Prawie wszystko o ziołach i ziołolecznictwie
CZYTAJ TEŻ:
Nalewka z rozmarynu - przepis i zastosowanie
