Zaburzenia równowagi - o jakich chorobach mogą świadczyć?
Jeżeli odczuwasz niestabilność, zawroty głowy, nudności, a kiedy zamykasz oczy, wydaje ci się, że się chwiejesz, być może zmagasz się z zaburzeniami równowagi. Musisz wiedzieć, że za zachowanie równowagi odpowiada kilka elementów, do których należą: narządy zmysłów, zwłaszcza błędnik zlokalizowany w uchu wewnętrznym, receptory usytuowane w mięśniach oraz ośrodkowy układ nerwowy. Zatem problemy z równowagą mogą wynikać ze schorzeń dotykających układu nerwowego, z zaburzeń krążenia czy też chorób neurodegeneracyjnych. Nie bagatelizuj swoich objawów - zaburzenia równowagi mogą sygnalizować udar albo guza mózgu.
Problemy z równowagą dotyczącą przede wszystkim osób dorosłych, u dzieci i młodzieży pojawiają się o wiele rzadziej. Mogą mieć podłoże neurologiczne, co oznacza, że występują często u osób cierpiących na chorobę Parkinsona, ze stwardnieniem rozsianym i pacjentów, u których w wyniku urazu doszło do uszkodzenia w obrębie głowy. Na zaburzenia równowagi narażeni są także chorujący na nerwicę oraz inne schorzenia psychogenne.
Inną przyczyną zaburzeń równowagi są zaburzenia elektrolitowe, choroby stawów, zażywanie niektórych leków, problemy okulistyczne oraz choroby kardiologiczne.
Pacjenci cierpiący na choroby błędnika, poza zaburzeniami równowagi, odczuwają zwykle nudności, szumy uszne i chęć wymiotowania. Do chorób błędnika można zaliczyć chorobę Maniere’a, która polega na gromadzeniu się płynu w błędniku.
Do kardiologicznych przyczyn zaburzeń równowagi należą z kolei arytmia, miażdżyca albo niewydolność serca.
Uczucie "wirowania w głowie" może występować również u kobiet w okresie menopauzy, u osób z niskim poziomem cukru we krwi, z nadciśnieniem i podciśnieniem tętniczym, z zapaleniem nerwu przedsionkowego, po zawale móżdżku czy z guzem nerwu VII.
Klasyczne zawroty głowy i zaburzenia równowagi są związane z chwiejnością chodu, nudnościami, a nawet wymiotami. Jeżeli zaburzenia równowagi występują wraz z zasłabnięciem, to zwykle skóra pacjenta zaczyna się robić blada, zaczyna się on intensywnie pocić, ponadto zdarza się, że doświadcza tak zwanych "mroczków przed oczami".
U niektórych zaburzenia równowagi łączą się z utratą kontroli nad kończynami.
Pacjenci cierpiący na zaburzenia równowagi w pierwszej kolejności zwykle kontaktują się z lekarzem rodzinnym. Zwykle to właśnie on podejmuje decyzję o tym, do jakiego specjalisty skierować daną osobę.
Wspomnianym specjalistą może okazać się neurolog, który po zebraniu dokładnego wywiadu i badaniu przedmiotowym zleci najpewniej wykonanie badań obrazowych, które obejmować będą fragment kręgosłupa i głowę. W trakcie wizyty neurolog sprawdzi najprawdopodobniej też, czy nie masz oczopląsu, może wykonać również próbę Romberga, która służy do oceny równowagi bez udziału wzroku.
Przed wizytą u lekarza warto mieć wykonane następujące badania: TSH, stężenie glukozy, mocznika, poziom potasu i sodu, a także podstawową morfologię.
Żeby zastosować właściwe leczenie, lekarz musi dowiedzieć się, jaka choroba jest odpowiedzialna za wystąpienie zaburzeń równowagi.
Jeżeli okaże się, że u podłoża problemu leżał przebyty udar, zaleca się przeprowadzenie rehabilitacji poudarowej. Jeżeli to choroba neurodegeneracyjna (np. choroba Parkinsona) odpowiada za uciążliwe objawy, stosuje się zwykle leki opóźniające tempo występowania zmian.
Jeżeli u podłoża zaburzeń równowagi leży nerwica albo inne schorzenie psychogenne, leczeniem zajmuje się psychiatra oraz terapeuta. W leczeniu stwardnienia rozsianego skuteczne okazują się leki zmieniające działanie układu odpornościowego.
Żeby sprawdzić, czy nie masz zaburzeń równowagi, możesz spróbować wykonać: jaskółkę, przysiad na palcach czy też wykrok na jednej nodze.
Czytaj także:
Drętwienie rąk. O czym świadczy ten objaw?
