Małpia ospa w Wielkiej Brytanii. Wszystko na temat choroby

Małpia ospa (z ang. monkeypox) to rzadka, zakaźna choroba odzwierzęca wywoływana przez wirusa z rodzaju Orthopoxvirus, należącego do rodziny Poxviridae. Po raz pierwszy wykryto ją w 1958 r., kiedy w koloniach małp wykorzystywanych w celach badawczych wystąpiły dwa ogniska choroby podobnej do ospy (stąd też nazwa).

Pierwszy przypadek małpiej ospy u człowieka (a dokładniej - u dziewięciomiesięcznego chłopca) odnotowano w 1970 r. w Demokratycznej Republice Konga. Od tego czasu zachorowania u ludzi notowano w kilku innych krajach Afryki Środkowej i Zachodniej, m.in. Kamerunie, Wybrzeżu Kości Słoniowej, Liberii, Nigerii czy Sierra Leone. Większość infekcji występuje w Demokratycznej Republice Konga. Przypadki ospy małpiej u ludzi, które wykryto poza Afryką, miały związek z podróżami międzynarodowymi lub importem zwierząt. Małpią ospę stwierdzono również w Stanach Zjednoczonych, Izraelu, Singapurze oraz Wielkiej Brytanii.

Polecamy: Czy bać się małpiej ospy. Lekarka zabrała głos

Brytyjska Agencja Bezpieczeństwa Zdrowia (UKHSA) wydała w ubiegłą sobotę komunikat w sprawie nowego przypadku małpiej ospy na ternie Wielkiej Brytanii. Pacjent (nie ujawniono jego płci ani wieku) niedawno podróżował do Nigerii i prawdopodobnie tam się zaraził. Obecnie znajduje się pod opieką specjalistów z oddziału chorób zakaźnych Guy’s and St Thomas’ National Health Services (NHS) Foundation Trust w Londynie.

Eksperci z UKHSA ściśle współpracują z NHS i kontaktują się m.in. z osobami, które podróżowały z zakażonym.

Ostatni raz w Anglii przypadek małpiej ospy stwierdzono w grudniu 2019 r.

Zakażenie wirusem małpiej ospy to wynik bezpośredniego kontaktu z krwią, płynami ustrojowymi, zmianami skórnymi lub śluzówkowymi zakażonych zwierząt. W Afryce dowody na zarażenie wirusem małpiej ospy znaleziono u wielu zwierząt, w tym u wiewiórek, szczurów czy różnych gatunków małp. Naturalny rezerwuar małpiej ospy nie został jeszcze zidentyfikowany, ale podejrzewa się, że rolę w jego przenoszeniu odgrywają afrykańskie gryzonie. Spożywanie nieodpowiednio ugotowanego mięsa i innych produktów pochodzących od zakażonych zwierząt również jest możliwym czynnikiem ryzyka małpiej ospy.

Przenoszenie wtórne, czyli z człowieka na człowieka, jest stosunkowo ograniczone - wskazuje Światowa Organizacja Zdrowia (WHO). Zakażenie może wynikać z bliskiego kontaktu z wydzielinami dróg oddechowych, zmian skórnych zakażonej osoby lub niedawno skażonych przedmiotów. Przenoszenie drogą kropelkową zwykle wymaga przedłużonego kontaktu twarzą w twarz.

Przeniesienie choroby może również nastąpić przez łożysko, z matki na płód.

Polecamy: Tym możesz zarazić się od kota

Okres inkubacji małpiej ospy, czyli czas od zakażenia do wystąpienia objawów, wynosi zwykle od sześciu do 13 dni, ale może wynosić też od pięciu do 21 dni.

Pierwsze objawy małpiej ospy to:

• gorączka,
• intensywny ból głowy,
• obrzęk węzłów chłonnych (cecha charakterystyczna),
• ból pleców,
• ból mięśni,
• brak energii.

Wysypka skórna zwykle pojawia się w ciągu 1-3 dni od wystąpienia gorączki. Jest bardziej skoncentrowana na twarzy i kończynach niż na tułowiu. Zmiany pokrywają również błonę śluzową jamy ustnej, narządy płciowe czy spojówki. Wysypka rozwija się kolejno od plamek (zmiany o płaskiej podstawie) do grudek (lekko uniesionych, twardych zmian), pęcherzyków (zmiany wypełnione przezroczystym płynem), krost (zmiany wypełnione żółtawym płynem), a następnie przeradza się w strupki, które wysychają i odpadają.

Liczba zmian skórnych w przebiegu małpiej ospy waha się od kilku do kilku tysięcy. W ciężkich przypadkach zmiany mogą się zlewać, aż do złuszczania się dużych fragmentów skóry.

Małpia ospa jest zwykle samoograniczającą się chorobą z objawami, które występują od dwóch do czterech tygodni. Ciężkie przypadki częściej dotyczą dzieci.

Powikłania małpiej ospy mogą obejmować wtórne infekcje, odoskrzelowe zapalenie płuc, posocznicę, zapalenie mózgu i infekcję rogówki z następującą utratą wzroku.

Obecnie nie ma sprawdzonego leczenia zakażenia wirusem małpiej ospy. Stosuje się szczepionkę przeciw ospie prawdziwej, leki przeciwwirusowe i immunoglobulinę przeciw wirusowi krowianki.

Nadzór i szybka identyfikacja nowych przypadków ma kluczowe znaczenie dla powstrzymania epidemii. Bliski kontakt z pacjentami z małpią ospą jest najważniejszym czynnikiem ryzyka zakażenia wirusem. Pracownicy służby zdrowia i domownicy są bardziej narażeni na zakażenie. 

CZYTAJ TAKŻE: 

Kleszcze przenoszą wirusa Heartland. Zagadka dla naukowców

Jakie choroby zagrażają nam w trakcie zagranicznych podróży?

Zmiana klimatu sprowadzi do nas nowe choroby