Choroby zmieniające rysy twarzy. Czasem wystarczy jedno spojrzenie

Zespół Cushinga jest wspólną nazwą na objawy, które pojawiają się pod wpływem nadmiaru kortyzolu w organizmie. Jego przyczyn może być wiele, jednak do najczęściej spotykanych zalicza się gruczolaki nadnercza (zespół Cushinga niezależny od ACTH) i guzy przysadki (tzw. zespół Cushinga zależny od ACTH). Może go również wywoływać leczenie glikokortykosteroidami. Do najbardziej charakterystycznych cech zespołu Cushinga zalicza się nadmierne gromadzenie tkanki tłuszczowej w specyficznych partiach ciała. Są to przede wszystkim brzuch, kark oraz twarz.

W przebiegu zespołu dochodzi do zaokrąglenia rysów twarzy, co niekiedy nazywane jest "twarzą księżycowatą". Policzki pacjentów często są zaczerwienione, a u kobiet dodatkowo pojawia się owłosienie w okolicy brody i nad górną wargą ust. Jednocześnie pojawia się łysienie typu androgenowego, czasem również trądzik. Sposób leczenia jest zależny od tego, co jest przyczyną nadmiernego wydzielania kortyzolu w organizmie.

Nerki są niezwykle ważnym narządem, który m.in. filtruje krew ze zbędnych lub toksycznych substancji i uczestniczy w regulacji gospodarki wodno-elektrolitowej. W przebiegu ich niewydolności, np. w efekcie nefropatii cukrzycowej lub innych chorób nerek, dochodzi do rozwoju licznych objawów. Niektóre z nich pojawiają się również na twarzy. Najczęściej dochodzi do obrzęku twarzy, który jest wynikiem zatrzymania wody w organizmie. Skóra twarzy może być również blada, koloru szarobrunatnego i nadmiernie sucha.

Niewydolność wątroby jest kolejnym schorzeniem, które dość często daje objawy w obrębie twarzy. Skóra ciała, w tym twarzy, często przyjmuje żółte zabarwienie od nadmiaru bilirubiny w organizmie. Zażółceniu mogą również ulec białkówki oka. Na skórze policzków mogą pojawić się tzw. pajączki wątrobowe, czyli poszerzenia drobnych, powierzchniowych naczyń krwionośnych. Dodatkowo w wyniku zaburzeń krzepnięcia krwi może dojść do powstawania wybroczyn i podskórnych wylewów krwi. Mogą mieć one postać zarówno drobnych, brunatno-czerwonych plamek, jak i rozległych sińców.

Choroba Hashimoto jest chorobą autoimmunologiczną, w której komórki układu odpornościowego produkują przeciwciała niszczące komórki tarczycy. Prowadzi to do jej niedoczynności i rozwoju uciążliwych objawów. Wśród tych, które zaobserwować można na twarzy, zalicza się m.in. obrzęk twarzy, przede wszystkim policzków i doliny łez pod oczami. Skóra na twarzy często jest pogrubiona i nadmiernie sucha. Dodatkowo może dojść do wypadania brwi i rzęs, a także przerzedzenia włosów.  

Choroba Gravesa-Basedowa jest - podobnie jak choroba Hashimoto - autoimmunologicznym schorzeniem tarczycy. Jednak w przeciwieństwie do niej wiąże się z nadczynnością tarczycy, czyli stanem, w którym pojawia się zbyt dużo hormonów tego gruczołu. Choroba objawia się na twarzy wytrzeszczem - pojawia się on u ok. 30 proc. pacjentów. Mogą mu towarzyszyć dodatkowe objawy ze strony narządu wzroku takie jak bóle gałek ocznych, zaczerwienienie, nadwrażliwość na światło, zaburzenia widzenia, a niekiedy także utrata wzroku.

Toczeń rumieniowaty układowy należy do grupy autoimmunologicznych układowych chorób tkanki łącznej. W przebiegu tej choroby autoprzeciwciała atakują wiele narządów i układów, w tym stawy, nerki, serce i płuca. Ponadto u ok. 70 proc. pojawiają się zmiany na skórze, z czego najbardziej charakterystyczna jest wysypka rumieniowo-grudkowa na policzkach i nosie w kształcie motyla. Mogą się rozwinąć także zmiany o charakterze krążkowym. Charakterystyczną cechą zmian skórnych w toczniu jest to, że nasilają się one po ekspozycji na promieniowanie słoneczne.

Choroba Wilsona jest dość rzadką chorobą genetyczną, w przebiegu której dochodzi do upośledzenia wydalania miedzi i jej akumulacji w organizmie, przede wszystkim w wątrobie i mózgu. Pierwsze symptomy pojawiają się zazwyczaj między 5. a 35. rokiem życia, najczęściej pod postacią zaburzeń czynności wątroby i objawów neuropsychiatrycznych. Charakterystycznym objawem choroby Wilsona jest pierścień Kaysera-Fleischera, czyli pomarańczowobrunatne pierścieniowate przebarwienie rogówki związane z akumulacją w niej nadmiaru miedzi.

Zespół Parry’ego-Romberga jest bardzo rzadką chorobą o wciąż nieznanej przyczynie. W jej przebiegu dochodzi do stopniowego, postępującego zaniku tkanek pod skórą w obrębie jednej połowy twarzy. Znacznemu ścieńczeniu ulegają mięśnie i tkanka podskórna, w szczególności w okolicy policzków, ust i żuchwy. Co ciekawe, druga połowa twarzy nigdy nie zostaje zajęta. 

CZYTAJ TAKŻE: 

Tak rozpoznasz alkoholika. Zwróć uwagę na te miejsca na twarzy

Koszmar tysięcy Polaków. Czują, jakby coś rozrywało im twarz

Masaże twarzy, które odmłodzą o 10 lat. Będą cię pytać o dowód