Zespół złego wchłaniania. Wyjaśnia niedobór witamin i minerałów
Jeśli zmagasz się z uciążliwymi biegunkami, spadkiem masy ciała i wszelkimi objawami wynikającymi z niedoborów pokarmowych, możesz cierpieć na zespół złego wchłaniania. W schorzeniu tym dochodzi do nieprawidłowego wchłaniania i trawienia składników odżywczych w przewodzie pokarmowym. Jakie są przyczyny zespołu złego wchłaniania? Jak przebiega jego leczenie? Wyjaśniamy.
Przyczyn zespołu złego wchłaniania może być bardzo wiele. Do najczęstszych zalicza się:
- celiakię,
- żółtaczkę mechaniczną,
- raka trzustki i inne choroby trzustki,
- niedobór enzymów trawiennych,
- cukrzycę,
- nieswoiste choroby zapalne jelit (np. chorobę Leśniowskiego-Crohna, wrzodziejące zapalenie jelita grubego),
- nadczynność i niedoczynność przytarczyc,
- choroby układowe (np. twardzinę układową).
Poza wyżej wymienionymi zespół złego wchłaniania może być następstwem nieprawidłowości anatomicznych (np. zespołu krótkiego jelita), zaburzeń czynności motorycznej jelita lub nadmiernego rozrostu bakterii tam bytujących. Upośledzenie wchłaniania może dotyczyć jednego lub kilku składników pokarmowych. W zależności od tego, do jakiego stopnia wchłanianie pozostaje ograniczone, ustalono podział zespołu złego wchłaniania na następujące kategorie: selektywną, częściową i całkowitą.
Rodzaj i nasilenie objawów zależą od stopnia zaawansowania choroby. Najwięcej z nich wynika z nieprawidłowości w funkcjonowaniu układu pokarmowego, dlatego pacjenci dotknięci tą chorobą zgłaszają zwykle: wzdęcia, biegunki, bóle brzucha, odwodnienie i dolegliwości wynikające z braku elektrolitów.
Warto mieć na uwadze, że zaburzone wchłanianie uniemożliwia organizmowi pozyskanie pewnych witamin (głównie D, A, E, B12, kwasu foliowego) i minerałów, co może prowadzić do: niedokrwistości, zaburzeń wzrostu i odporności.
Ze względu na niespecyficzność objawów świadczących o zespole złego wchłaniania u większości pacjentów prawidłowa diagnoza jest stawiana dopiero po pewnym czasie.
W celu właściwego rozpoznania choroby lekarz przeprowadza z pacjentem szczegółowy wywiad, w którym pyta o towarzyszące dolegliwości, ich nasilenie i to, kiedy się rozpoczęły. Do badań ułatwiających wykrycie schorzenia należą: badania laboratoryjne (morfologia, OB, CRP, elektrolity), badania obrazowe i endoskopia, podczas której pobiera się wycinek jelita do badań histopatologicznych. Wykrycie nieprawidłowości stwarza konieczność poszerzenia diagnostyki o chorobę będącą przyczyną zespołu złego wchłaniania. Pacjentom wykonuje się: badania serologiczne, testy oddechowe, badania aktywności enzymów i wiele innych. Wykrycie choroby podstawowej umożliwia podjęcie skutecznej terapii i poprawę jakości życia.
Przy zespole złego wchłaniania konieczne jest prawidłowe leczenie choroby podstawowej. Ponadto potrzebne może okazać się suplementowanie brakujących witamin, minerałów i wyrównanie zaburzeń elektrolitowych. Jeżeli choroba została spowodowana przez niedobór enzymów, lekarz najpewniej zaleci terapię substytucyjną.
Ze względu na różne rodzaje zespołu złego wchłaniania i jego odmienne przyczyny nie można wyznaczyć jednej diety, która będzie optymalna dla wszystkich pacjentów. Jeżeli zdiagnozowano u ciebie zespół złego wchłaniania, zapytaj swojego lekarza prowadzącego o to, jakich produktów unikać i jakie wprowadzić do diety. Cenna może okazać się również wizyta u dietetyka, który skomponuje plan żywieniowy dostosowany specjalnie do ciebie.
Uniwersalną zasadą, o której powinni pamiętać pacjenci chorujący na zespół złego wchłaniania, jest kolejność jedzenia: konsumpcję powinno rozpoczynać się od pokarmów najłatwiej poddających się trawieniu.
CZYTAJ TAKŻE:
Siedem zasad żywieniowych w zespole jelita drażliwego
