Miód w domowej apteczce. Naturalny antybiotyk

Miód ma niezwykle bogatą historię. Jego właściwości lecznicze wykorzystywane były praktycznie we wszystkich starożytnych kulturach, m.in. w Persji, Indiach, Egipcie, Grecji czy Rzymie. Miód stosowany był przez Hipokratesa, Platona i Arystotelesa. Ceniła go również królowa Kleopatra, która używała go do pielęgnacji skóry.

Miód do dziś nie traci na popularności. Ze względu na swoje właściwości, często nazywany jest nawet naturalnym antybiotykiem. Badania pokazują, że miód zawierać może nawet 180 substancji. Nie ma jednak wątpliwości, że jego najważniejszym składnikiem są liczne enzymy, m.in. lizozym i apidycyna (o działaniu antybiotycznym) oraz oksydaza glukozy (o działaniu antybakteryjnym).

Z uwagi na ich zawartość, należy pamiętać o tym, aby nie podgrzewać miodu, ani nie zalewać go gorącą wodą. Popularnym sposobem spożywania miodu jest dodawanie go do ciepłej herbaty, co jest ogromnym błędem. Opisywane enzymy ulegają rozkładowi w temperaturze powyżej 45 stopni Celsjusza, co sprawia, że tracą swoje najważniejsze właściwości. Najlepszym pomysłem jest spożywanie miodu na zimno. Można jeść go łyżeczką lub posmarować nim pieczywo.

Poza enzymami, warto zwrócić uwagę na zawartość witamin, zwłaszcza witaminy A, witaminy C i witamin z grupy B, a także na zawartość kwasu foliowego oraz wielu pierwiastków. Chodzi m.in. o potas, fosfor, mangan, żelazo, miedź, wapń i magnez.

Właściwości miodu:

•     poprawia krążenie,
•     obniża ciśnienie tętnicze,
•     działa przeciwzapalnie, przeciwbólowo, antybakteryjnie oraz przeciwalergicznie,
•     łagodzi infekcje,
•     doskonale nawilża i poprawia wygląd skóry,
•     pomaga walczyć z uporczywym kaszlem,
•     łagodzi ból gardła,
•     wspomaga pracę mózgu oraz pamięć i koncentrację,
•     poprawia trawienie,
•     łagodzi zaparcia,
•     poprawia nastrój i ułatwia zasypianie,
•     wzmacnia odporność organizmu,
•     przyśpiesza gojenie ran oraz pęcherzy i blizn pooparzeniowych,
•     działa przeciwgorączkowo,
•     zmniejsza szkodliwe działanie alkoholu, kawy i tytoniu,
•     pobudza trawienie,
•     łagodzi objawy dolegliwości związanych z układem moczowym.

Na rynku znaleźć można wiele rodzajów miodu. Warto wiedzieć, że różnią się one nie tylko kolorem czy konsystencją, ale także działaniem. Poniżej przedstawiamy najpopularniejsze gatunki miodu oraz dolegliwości, na jakie można je stosować:

Miód wielokwiatowy - to najpopularniejszy rodzaj miodu. Zakupić go można w większości sklepów i supermarketów. Ma żółty kolor i łagodny smak. Miód wielokwiatowy działa hepatoprotekcyjnie, przeciwmiażdżycowo i antyalergiczne. Ponadto, poprawia trawienie, obniża ciśnienie oraz wzmacnia  odporność organizmu. Warto stosować go również w trakcie przeziębienia i grypy.

Miód akacjowy - ma jasny kolor oraz płynną postać. Cechuje się silnym działaniem antybakteryjnym oraz doskonale wzmacnia organizm i dodaje energii. Z tego powodu z powodzeniem może być stosowany przez osoby aktywne fizycznie. Miód akacjowy poprawia również odporność organizmu oraz łagodzi dolegliwości żołądkowe.

Miód lipowy - ma jasny kolor i lekko ostry smak. Dobrze sprawdzi się w przypadku objawów przeziębienia. Obniża gorączkę, działa wykrztuśnie oraz pomaga zasnąć.

Miód rzepakowy - ma kremowy, czasami prawie biały kolor. Cechuje się najwyższą zawartością glukozy i aminokwasów. Miód rzepakowy pomaga na kaszel i działa przeciwgorączkowo. Pomocny jest także w przypadku stanów zapalnych układu moczowego oraz alergii.

Miód wrzosowy - ma ciemny, brązowo-brunatny, kolor. Sprawdza się zwłaszcza w przypadku objawów przeziębienia i grypy. Łagodzi ból gardła oraz ułatwia odkrztuszanie. Miód wrzosowy zalecany jest również pacjentom z chorobami serca. Pomaga zwiększać wydolność mięśnia sercowego, rozszerza naczynia krwionośne oraz poprawia krążenia.

Miód gryczany - ma brunatny kolor i specyficzny ostro-gorzki posmak. Ze względu na dużą zawartość żelaza, miód gryczany zalecany jest pacjentom z anemią. Innym wskazaniem są choroby serca, choroby wątroby i niedokrwistość. Miód gryczany poprawia również wzrok i słuch. 

Fałszowanie miodu polega na tym, że pszczoły dokarmiane są za pomocą cukru buraczanego lub syropu glukozowo-fruktozowego. Powoduje to, że pszczoły przerabiają go wraz z miodem, tworząc wyrób miodopodobny. Innym sposobem jest podgrzewanie miodu w wysokiej temperaturze, co powoduje, że traci on swoje właściwości. 

Prawdziwy miód zawsze, po okresie około trzech miesięcy, ulega krystalizacji. Wszystkie miody, które utrzymują cały czas postać płynną, najprawdopodobniej są miodami fałszywymi. Należy zawsze czytać etykietę miodu, ponieważ producenci są zobowiązani do przedstawienia pełnego składu produktu. 

Na powierzchni prawdziwego miodu, który uległ krystalizacji, powinniśmy obserwować "kożuch" składający się z pyłków i żywic i to właśnie po takie produkty powinniśmy sięgać, jeśli chcemy mieć pewność, że spożywamy prawdziwy miód. 

Częste spożywanie miodu może prowadzić do wzrostu wagi, dlatego nie powinny spożywać go osoby walczące z otyłością lub będące na diecie prowadzącej do redukcji masy ciała. Również ci, którzy chorują na cukrzycę, powinni ostrożnie spożywać miód, ponieważ ma on wysoki indeks glikemiczny. Zawarte w miodzie alergeny, m.in. białko pszczele, może wywoływać reakcję u osób z alergią. Miodu nie należy również podawać dzieciom do pierwszego roku życia, z uwagi na ryzyko zarażenia Clostridium botulinum, która naturalnie występuje w miodzie, a która nie stanowi ryzyka dla starszych dzieci i dorosłych. 

CZYTAJ TAKŻE: 

Właściwości zdrowotne drożdży

Syrop z mniszka lekarskiego ma wiele zastosowań