Tak objawia się alergia na histaminy. Nietolerancja bywa długo niezdiagnozowana

Histamina pełni wiele ważnych funkcji w organizmie człowieka. Jest uwalniana z komórek układu odpornościowego w przebiegu reakcji alergicznych, a także jest neuroprzekaźnikiem i uczestniczy w wydzielaniu kwasu solnego w żołądku. Rozkładana jest przez enzym wytwarzany przez błonę śluzową jelit - diaminooksydazę. Niestety u części osób jego ilość w organizmie jest zbyt niska, co prowadzi do rozwoju nietolerancji histaminy. 

Jej objawy są zbliżone do alergii pokarmowych - pacjenci skarżą się na bóle brzucha, nudności czy biegunki po zjedzeniu produktów bogatych w histaminę.

Niektóre publikacje idą jeszcze dalej i na liście objawów nietolerancji histamin wymienią także:

• trudności w połykaniu, 
• suchość w ustach, 
• wzmożone pragnienie,
• swędzenie skóry i pokrzywkę, 
• uporczywy kaszel, 
• tachykardię, 
• duszność, 
• zaburzenia widzenia 
• nagłe wahania ciśnienia tętniczego. 

U każdej osoby uczulonej mogą być one nieco inne.

Dieta antyhistaminowa to dieta, w której na pewien czas eliminuje się produkty spożywcze zawierające duże ilości histaminy. Po upływie kilku tygodni stopniowo z powrotem wprowadza się je do jadłospisu i jednocześnie obserwuje się, czy problemy żołądkowo-jelitowe nawracają. Dzięki temu można dokładnie określić, które artykuły zawierające histaminę należy wyeliminować, ponieważ nie służą organizmowi, a które z nich można bez problemów włączyć ponownie do diety. Jest to ważne, ponieważ produktów bogatych w histaminę jest bardzo dużo i są to często podstawowe elementy naszej diety. Całkowite zrezygnowanie z nich wszystkich na dłuższy czas mogłoby prowadzić do poważnych niedoborów składników odżywczych.

Dieta antyhistaminowa jest przeznaczona dla osób, u których występują objawy nietolerancji histaminy po zjedzeniu niektórych pokarmów, takie jak biegunka czy bóle brzucha, a także objawy skórne i czy ze strony układu oddechowego. Wcześniej trzeba jednak przeprowadzić szeroką diagnostykę, która pozwoli wykluczyć inne możliwe przyczyny takich symptomów, jak np. alergie pokarmowe, zespół jelita drażliwego, chorobę wrzodową żołądka czy choroby zapalne jelit. Samą dietę najlepiej rozpocząć po konsultacji z lekarzem prowadzącym, który przeanalizuje jej zasadność i to, czy w twoim wypadku może przynieść ona pozytywne efekty. Warto również udać się do dietetyka, który pomoże ułożyć indywidualny jadłospis, dostosowany pod twój stan zdrowia i aktywność.

Dieta antyhistaminowa jest dietą eliminacyjną, na czas której trzeba zrezygnować z wielu popularnych i spożywanych praktycznie codziennie produktów. Dzieli się ona na kilka etapów. W pierwszym, trwającym maksymalnie 4 tygodnie, eliminuje się z diety wszystkie produkty zawierające dużą ilość histaminy. Po tym czasie rozpoczyna się drugi okres, w którym stopniowo wprowadza się na nowo produkty "zakazane", aby zobaczyć, jak organizm na nie zareaguje. Najlepiej robić to pojedynczo, czyli wdrażać jeden produkt na dzień. W przypadku wystąpienia ewentualnych problemów żołądkowych można mieć wtedy pewność, który produkt je wywołał. Warto również własne obserwacje zapisywać w notesie, aby móc później do nich wrócić, np. podczas omawiania wyników diety z lekarzem.

Artykuły, po których organizm czuje się dobrze, można bezpiecznie włączyć z powrotem do jadłospisu. Nie należy również od razu skreślać produktów, po których wystąpiły dolegliwości. Wcześniej warto jeszcze zrobić kilka podejść aby upewnić się, że to właśnie one były winowajcami. Dieta antyhistaminowa, ze względu na swoją restrykcyjność, powinna być stosowana pod kontrolą lekarza i dietetyka. Niewłaściwie ułożona lub trwająca zbyt długo może przyczynić się do rozwoju niedoborów witamin, minerałów i innych składników pokarmowych.

Duże ilości histaminy znajdują się w bardzo wielu popularnych produktach spożywczych. Bogate w nią są przede wszystkim produkty fermentowane, długodojrzewające, np. sery, wędliny, a także puszkowane i przetworzone ryby czy niektóre warzywa. 

Zgodnie z zasadami diety antyhistaminowej przez pierwsze 4 tygodnie jej trwania należy całkowicie wyeliminować z jadłospisu:

• pieczywo i inne produkty zawierające drożdże;
• sery dojrzewające;
• kakao, czekoladę i produkty je zawierające (torty, lody, desery, ciastka, batony);
• orzechy (szczególnie włoskie i nerkowca)
• szynki surowe i dojrzewające przetwory mięsne, np. wędliny, kiełbasy, salami;
• kiszonki;
• mrożone przez długi czas, puszkowane lub wędzone ryby, jak sardynki, tuńczyk, makrela, śledzie;
• ocet;
• alkohol, szczególnie czerwone wino, piwo;
• niektóre warzywa, np. pomidory (w tym ketchup), szpinak, soczewica, fasola, groszek, bakłażan, awokado, pieczarki, prawdziwki;
• niektóre owoce, np. gruszki, kiwi, banany, pomarańcze, ananasy, maliny, truskawki, grejpfruty, cytrusy, papaję, czerwone śliwki.

Jadłospis w diecie antyhistaminowej powinien składać się z produktów, które zawierają jak najmniejsze ilości histaminy. Można je jeść bez obaw - nie powinny one wywoływać objawów ze strony przewodu pokarmowego. Do tych produktów zalicza się:

• ziemniaki, ryż, kukurydzę;
• amarantus, quinoa, orkisz, owies i płatki owsiane;
• jajka;
• twaróg, maślankę, śmietanę, serek wiejski, mleko, jogurty, mozzarellę;
• świeże lub mrożone mięsa (wszystkie oprócz wieprzowiny)
• świeże lub mrożone białe ryby, takie jak dorsz, sandacz, sola, piotrosz, czarniak, wątłusz, morszczuk;
• jabłka, jagody, wiśnie, porzeczki, nektarynki, morele, brzoskwinie, mango, melon, liczi, rabarbar;
• cukinię, marchew, kalafiora, kapustę, buraki, cebulę, dynię, rzodkiewki, ogórka, czosnek, pora, kukurydzę, szparagi, paprykę, sałatę;
• szynkę z indyka.

CZYTAJ TAKŻE:

W tych produktach kryją się puryny. Nie jedz, jeśli masz objawy dny moczanowej lub kamicy 

Po tym poznasz, że jesz za dużo cukru. Nietypowe sygnały przecukrzenia